Na dit bijzonder groene begin van de avond, neemt het doorgewinterde Bredase The Fifth Alliance het stokje over. Hun laatste album ‘Death Poems’ staat vol broeierige juweeltjes, die zich niet zelden ontladen in ziedend drumwerk en uit het diepst van de ziel opwellend gekrijs. De podiumervaring van de band vertaalt zich vanavond in een overtuigende en uitgekiende set, die de meeste toehoorders vrijwel adem- en geruisloos over zich heen laten komen; pas na het verklinken van de laatste noot wordt de band beloond met een groot applaus. Een formatie die, mede door de bezwerende uitstraling van de frontvrouw, zo goed de aandacht van het publiek weet vast te houden, mag met recht trots zijn op haar prestaties. Zeker een van de betere zwartgallige metalacts van eigen bodem.

De hoofdact van deze gedenkwaardige samenkomst heeft pas een nieuw schijfje het licht doen zien, dat luistert naar de Nietzscheaans aandoende naam ‘Ons Vrije Fatum’. Het gebruik van de Nederlandse taal is in contemporaine blackmetalkringen misschien niet zo opzienbarend meer, en de flirt met Nietzsche past op zich ook heel goed in een zeker bestaand stramien, maar de keuze om de eigen voortbrengselen als ‘obscure dansmuziek’ de wereld in te sturen mag wel opmerkelijk genoemd worden, niet in de laatste plaats omdat het getuigt van iets dat in deze muzikale hoek nog wel eens wil ontbreken, namelijk gevoel voor humor (laat ons trouwens, tussen twee haakjes, niet vergeten dat Nietzsche erg gecharmeerd was van de edele danskunst). In een vorige recensie maakten we ons nogal vrolijk over deze omschrijving, die we min of meer ironisch opvatten, maar misschien was ons oordeel, zoals zo vaak, wat te haastig – op het deze keer wat ruimer uitgevallen podium illustreren enkele bandleden nu ook fysiek dat op deze klanken wel degelijk ritmisch te bewegen valt. Opgeteld bij de nevelige sfeer en de paarsblauwe belichting, zou men zich met enige goede wil kunnen wanen in een apocalyptische nachtclub, waarbij de koude kleuren een fel en toch harmonisch contrast vormen met bepaalde wanhopige verlangens. Hoe dit ook zij, feit is dat Laster zowel muzikaal als qua uitstraling een heel eigen niche bezet in de tegenwoordig zo populaire blackmetalstroming. Een mooi slotakkoord van wat we sowieso wel een nichebijeenkomst mogen noemen, in de beste, meest intieme zin van het woord.