Selah Sue, Apollo, vrijdag 3 april 2015

Selah Sue, aka Sanne Putseys, is pas 25 lentes jong, maar heeft nu al twee volwaardige albums op haar naam staan. Met haar mysterieuze hoge knot en haar groovy dancemoves weet ze altijd een sterke show neer te zetten. Vergezeld door haar band staat deze dame vanavond op de mainstage van Paaspop, waar ze een explosie van rock, reggae, R&B en zelfs wat drum 'n' bass brengt. 

Het valt niet te ontkennen: Selahs grootste hitje is en blijft het exotische 'Raggamuffin'. Bij het horen van de eerste akkoorden klinkt er een luid gejuich vanuit het publiek. Velen zingen de lyrics woord voor woord mee. Ze speelt het nummer op de manier zoals het op de (eerste) Raggamuffin EP te horen is, en opent met de zin ''On Paaspop they want me, so I'm gonne be there''. 

Selah Sue wisselt oud en nieuw materiaal goed af. Bij 'Crazy Suffering Style', van het vorige album, zingt de zangeres het intro op een mysterieuze manier. Ze tovert het eens zo dansbare nummer om tot een diep soulachtig nummer. Het publiek is zichtbaar onder de indruk en is, voor Paaspop-publiek begrippen, aanzienlijk stil. Tot de drop: na het eerste couplet kickt de bas er zo hard in, dat het een euforisch moment veroorzaakt. 

Dat Selah Sue nog populair is, blijkt wel uit het feit dat de Apollo flink gevuld is. En dat geeft de zangeres een kick; bij ieder luid applaus glundert ze en krijgt ze de energie om het volgende nummer nog nét iets meer te geven. Deze aangename wisselwerking zorgt gedurende de hele set door voor een fijne vibe. Het eindapplaus lijkt dan ook niet op te houden. Paaspop houdt van Selah Sue. 

She's got it all: Selah is mooi, heeft een enorme gunfactor en een jaloersmakende dijk van een stem. Door de afwisseling tussen oud en nieuw materiaal blijft de set spannend, al is het wel opvallend dat het oude materiaal meer losmaakt bij het publiek. Aan het einde van de set speelt Selah Sue haar nieuwe single 'Alone'; die wordt goed ontvangen, maar de rest van het nieuwe materiaal lijkt toch nog wat onwennig. Dat is misschien omdat Selah's nieuwe nummers net wat eigenheid missen en nét wat te gelikt zijn, terwijl de oude nummers allemaal iets van een edgy randje in zich hebben. Dat doet echter niet af aan de kwaliteit van het concert. Deze dame flikt het iedere keer weer.