Huoratron, Roxy, vrijdag 3 april 2015.

Doorbreekt qua creativiteit in danspasjes (en poses) de standaard van meeste dj's. Een kale afgod met een baard, evenals één met een zondig verlangen om het publiek in zijn delirium op te slokken. Huoratron is energiek en neemt het publiek op aanstekelijke wijze mee op sleeptouw. Een mix van electro, techno en een dosis aan schranz zweept de bezoekers geleidelijk op. De bijhorende lichtshow completeert de muziek en draagt verder bij aan het imposante slingeren van armen door deze Fin.

Het is niet zozeer een specifiek nummer dat het hier zo goed doet, maar de saamhorigheid van alle platen samen. Subtiele veranderingen houden het fris, en naarmate de set vordert krijgen melodieën extra lagen en wordt het net iets complexer. De gitzwarte selectie dendert door en door; veel constante kracht en de producties van Huoratron sluiten naadloos op elkaar aan. Een oergeluid zonder vocale poespas en met veel nadruk op een constante stevige danspas.

Zelfs in de latere fases van zijn set, weet hij de constante spanning in de muziek niet te doen verslappen: Het ene ogenblik filmt hij het publiek met zijn mobieltje en dan knalt hij er vervolgens uit het niets een knoeperd van een nummer in. Hij grijpt de aandacht als het ware en legt die vervolgens weer volledig bij de muziek. Huoratron toont zich als een dj én entertainer.

Het publiek slikt het als zoete koek. De brute en lugubere klanken komen op zo’n avond optimaal tot hun recht. Het slechte weer zorgt voor een ietwat prikkelbaar en verward publiek. Daar speelt de artiest goed op in, de bijna pesterige dj-mix en epilepsie-stimulerende stroboscopen dringen kundig alle breinen binnen. Ondanks de duidelijk merkbare vermoeidheid van het publiek is stilstaan onnatuurlijk nu. 

Het geluid van Huoratron is op zijn plaats hier op Paaspop. Op ongeveer tweederde van de set stopt de dj een keer of twee om het publiek te bedanken. De kale man heeft ervan genoten, en geeft - zoals het hoort - deze energie terug aan het publiek. Het laatste bedankje van Huoratron mondt uit in een soort uitwisseling van oprechte dankbaarheid: er wordt flink heen en weer geschreeuwd en geklapt. Een prima performance dus; zowel Huoratron als het publiek hebben ervan genoten.