Contrasterend met onze verwachting bijt de pianist niet in zijn eentje het spits af, maar opent de avond met het experimentele trio OGU, waarin we naast Van Vliet ook gitarist en elektronica-specialist Bram Stadhouders plus drummer Etienne Nillesen aantreffen. Hoewel, 'drummer'... we twijfelen aanvankelijk even of deze beste jongeman wel een drumstel tot zijn beschikking heeft, want de geluiden die tot ons doordringen, klinken allerminst trommelachtig (en vanuit onze bescheiden randpositie in de overvolle zaal hebben we geen zicht op de muzikant en zijn instrumentarium). Inderdaad blijkt Nillesen zich te specialiseren in het creëren van allerhande onconventionele percussieklanken, terwijl ook Stadhouders en Van Vliet zich uitputten in elekro-akoestische eigenaardigheden. Het resultaat is even bevreemdend als fascinerend, niet zelden ook dusdanig verstild dat je de oren moet spitsen om alles op te vangen – achter bij de bar is het gezoem van de koelkast vaak luider, zo horen we achteraf. Geen gek idee dus om met deze veel van de concentratie vergende muziek te beginnen, zoals het ook geen gek idee is om de meestal stil op de achtergrond opererende programmeur Bartho van Straaten de eerste cd van dit bijzondere drietal te overhandigen. Dat men soms echter ook onverwacht krachtig uit de hoek kan komen, blijkt wel uit de stevige en gelaagde samples die Stadhouders op een gegeven moment inbrengt (zijn naar ambient neigende slotnoten doen ons trouwens denken aan Burzum, maar die associatie zullen de meeste luisteraars niet gehad hebben). Een veelzijdige en avontuurlijke start van de avond.
Jeroen van Vliet toont vele gezichten in afgeladen Paradox
Tilburgse jazzpianist verrast met trio OGU en diverse soloset
Als we vrijdagavond tegen de klok van half negen bij jazzpodium Paradox arriveren, staat er zowaar een aanzienlijke rij voor de kassa. Even later is het zover: het vrolijk ogende bordje 'uitverkocht' kan voor het eerst in 2014 voor de ingangsdeur gehangen worden. Lokale toetsenheld Jeroen van Vliet is bepaald niet vergeten in zijn thuisstad, zoveel is dus wel zeker... en terecht, zo blijkt vanavond.
OGU
SOLO
De pianist is dan echter nog niet uitgespeeld, want hij heeft deze vrijdag niet één, maar twee albums te presenteren. Na een kleine twee decennia vond hij het namelijk tijd voor een nieuw soloalbum, dat hij toepasselijk 'Wait' heeft gedoopt – en dat de immer geduldige vaste geluidstechnicus bij Paradox Luud Bastiaens nu als eerste in ontvangst mag nemen. De melige vraag luidt dan natuurlijk of dit product 'het wachten waard is geweest': het antwoord van het zeer aandachtig luisterende publiek is onmiskenbaar een 'ja', waar we ons van harte bij kunnen aansluiten. Van Vliets benadering van zijn instrument is solo heel anders dan in OGU, traditioneler zo je wil, maar uiteindelijk niet minder divers. De composities zijn door de jaren heen in de context van verschillende projecten ontstaan en maken ongetwijfeld mede daardoor een zeer afwisselende indruk, van introvert en lyrisch tot heftig en gedreven. Met het fraaie 'No Farewell' komt een toepasselijk einde aan deze fijne set, die inderdaad bepaald geen definitief vaarwel is: de muzikant is de komende maanden namelijk nog verscheidene malen met uiteenlopende collega's op het podium van Paradox te bewonderen. Dat belooft wat.