Het voorprogramma bestaat eigenlijk uit de twee hoofdelementen van A Day To Remember, maar dan als losse acts. The Story So Far lijkt op de melodieuze pop-punkkant die in de meezingers van A Day To Remember overheerst; Everytime I Die leunt eigenlijk vooral op harde metalcore. De eerste act is het sterkst: compromisloos en catchy. Een prima voorprogramma. Everytime I Die oogt vooral chaotisch en over the top theatraal.
Jeremy Mckinnon en co trappen vervolgens ietwat gemakkelijk af met de bekende nummers. Onder andere All I Want and I’m Made Of Wax Larry zijn 'de hitjes' natuurlijk, maar het is te merken dat ze er nog een beetje in moeten komen. De slappe talks tussendoor maken het ook niet veel beter: “This is our first show here”. Ahum, zijn jullie de laatste Eastpak Antidote Tour nu al vergeten? Na het vrij plichtmatige ‘best of’-intro besluit de band gelukkig om over te gaan op werk van het laatste album Common Courtesy. Een album dat bijna niet werd uitgebracht vanwege een fittie met hun vorige platenlabel. Maar de nieuwe songs klinken live verrassend goed; bijna vernieuwend in vergelijking met het bekende werk, dat zeker in het begin toch wat slijtage lijkt te vertonen.