A Day To Remember in 013: gelikt en charismatisch, maar ook wat routineus

Nieuwe werk is absoluut het sterkst

Clemens Lambermont ,

Het is afschuwelijk druk bij 013. A Day To Remember is compleet uitverkocht, de rij staat tot voorbij de parkeergarage. Ook niet vreemd, aangezien het de enige show in Nederland is van een van de beste acts in de post-hardcore scene. Er mag dus ook een show van formaat verwacht worden. Die levert de band ook, al duurt het wel even voordat de insane populaire gasten uit Ocala, Florida op gang komen.

Het voorprogramma bestaat eigenlijk uit de twee hoofdelementen van A Day To Remember, maar dan als losse acts. The Story So Far lijkt op de melodieuze pop-punkkant die in de meezingers van A Day To Remember overheerst; Everytime I Die leunt eigenlijk vooral op harde metalcore. De eerste act is het sterkst: compromisloos en catchy. Een prima voorprogramma. Everytime I Die oogt vooral chaotisch en over the top theatraal.

Jeremy Mckinnon en co trappen vervolgens ietwat gemakkelijk af met de bekende nummers. Onder andere All I Want and I’m Made Of Wax Larry zijn 'de hitjes' natuurlijk, maar het is te merken dat ze er nog een beetje in moeten komen. De slappe talks tussendoor maken het ook niet veel beter: “This is our first show here”. Ahum, zijn jullie de laatste Eastpak Antidote Tour nu al vergeten? Na het vrij plichtmatige ‘best of’-intro besluit de band gelukkig om over te gaan op werk van het laatste album Common Courtesy. Een album dat bijna niet werd uitgebracht vanwege een fittie met hun vorige platenlabel. Maar de nieuwe songs klinken live verrassend goed; bijna vernieuwend in vergelijking met het bekende werk, dat zeker in het begin toch wat slijtage lijkt te vertonen.

Akoestisch is leuk, maar screamen lukt het best

Halverwege wordt er een soort akoestisch intermezzo ingelast met You Had Me At Hello en If It Means A Lot To You. Geen idee waarom, maar het lijkt alsof de band en ook het publiek dit nodig hebben: een momentje om even alles op orde te krijgen voordat er weer geramd moet worden. En dat gaat on stage gek genoeg steeds beter; vooral de echt harde ‘alles kapot’-nummers klinken goed. Zeker als je het vergelijkt met de meer poppy nummers, waarbij de clean vocals nogal eens te wensen overlaten. Jeremy’s zangpartijen zijn hier en daar nogal krakkemikkig, maar het screamen gaat hem nog steeds goed af. 

Wat ook zeker indruk maakt is de ontzettend strakke lichtshow, en dan niet alleen de met kerstverlichting versierde drumkit. Nee, het lichtplan zit serieus goed in elkaar. Bij de blije poppunkmelodieën verandert het podium in een soort regenboog, terwijl bij de harde metalcorenummers een grimmige sfeer wordt neergezet met weinig licht en weinig variatie in kleur. Bij 2nd Sucks, waar waarschijnlijk de meeste bloedneuzen zijn opgelopen, wordt bijvoorbeeld alleen maar gebruikgemaakt van toepasselijk rood en wit licht. 
 

Hard gaan maar weinig moshen

Hoewel de harde nummers het lekkerst klinken, gaat het er in de zaal lang niet zo heftig aan toe als je zou verwachten. Sure, bij de eerste paar nummers shuffelt het hele publiek als een stok kaarten door elkaar, maar daarna is het vooral een kwestie van springen en meeschreeuwen. Nergens een wall of death of circle pit van formaat. Op een willekeurig moment doodgaan - iets wat in de nummers subtiel wordt aangemoedigd - zit er niet in. 'Disrespect your surroundings’ en ‘This is a battleground’? Nah, valt dit keer wel mee jongens.
 
Is A Day To Remember dan saai geworden? Nope, absoluut niet. Eerder iets gestructureerder, volwassener misschien. Het is een geoliede machine, met af en toe misschien iets te veel routine. Maar het blijft een hele charismatische en, zeker richting het einde, meeslepende show. De spontane uitvoering van Fray-cover Over My Head, het verrassend brute Sometimes You're The Hammer, Sometimes You're The Nail en de bijna euforische afsluiter Downfall Of Us All: stuk voor stuk erg goed. Maar vooral het nieuwe materiaal verbaast deze avond. Zeker omdat er af en toe net een beetje sleur in de gelikte show lijkt te zijn gekropen.