In aanloop naar het concert van Alpha Whale verzamelen zich deze avond opvallend veel medewerkers van de Hall in het prettig rommelige café achterin het Ladybird Skatepark. Reden van deze onverwachte drukte blijkt het afscheid van ene ‘Kledder’ (zoals hij op een voor de gelegenheid gemaakte taart genoemd wordt) als vrijwilliger. Deze vriendelijk ogende, bebrilde jongeman mag bij wijze van dank behalve een spontane speech een hele berg drankmuntjes in ontvangst nemen. Het typeert de informele sfeer van deze plek, die allerminst afgezonderd is van de rest van het complex en waar derhalve voortdurend mensen in- en uitlopen. Aan het Vlaamse kwartet vervolgens de eer om de bezoekers te binden met een stemmige reeks nummers, die in de woorden van de muzikanten zelf een soortement van ‘surf op valium’ zijn. Inderdaad spelen deze gasten qua tempo een paar tandjes lager dan zegge Dick Dale, waardoor de stukken iets filmisch krijgen en in de verte naar country noir gaan klinken. Met ongewone titels als ‘Bromance Of Arabia’ zorgen deze schalkse woestijnruiters voor een plezante start van dit Nightbirds-festijn.
Tweede editie Nightbirds geslaagde showcase voor zuiderburen
Alpha Whale en Double Veterans voorzien skatecafé van stevige rockinjectie
Dat men in België over een levendige alternatieve bandjescultuur beschikt, werd afgelopen donderdag nog maar eens ten overvloede bevestigd door de korte, edoch effectieve performances van slowsurfers Alpha Whale en psychrockers Double Veterans tijdens de tweede Nightbirds bijeenkomst in het skatecafé van de Hall of Fame.
ALPHA WHALE
DOUBLE VETERANS
Aan downers hebben de drie leden van Double Veterans duidelijk geen bijzondere behoefte, of ze pakken wel heel erg raar uit: zelfs een bas schijnen ze maar een overbodig loom element in het groepsgeluid te vinden. Nee, deze gitaristen plus trommelaar werken zich liever in een razend tempo door hun repertoire, dat sterk geënt blijkt op de primitieve rock van The Stooges en de psychedelische garagegeluiden van Roky Ericksons 13th Floor Elevators, wier cultklassieker ‘You’re Gonna Miss Me’ tot grote vreugde van alle aanwezige maatschappelijk losgeslagenen ook nog even voorbijvliegt. Heel geschikte muziek om enthousiast de ledematen op te strekken kortom, een verleiding die menig bezoeker dan ook niet kan weerstaan. Helaas komt er door het zeer vlotte karakter van deze performance echter behoorlijk snel weer een einde aan de pret, maar niet voordat een kerel in bananenpak de Vlamingen nog even door een podiummicrofoon heeft teruggeroepen voor een toegift, waarvoor hulde. Daarna kan medeorganisator Niek Nellen zich wederom op de plaatselijke geluidsinstallatie storten voor een fijne selectie van swingende plaatjes, waarmee zo langzamerhand een einde komt aan deze toffe tweede editie van Nightbirds. [Maatjes van ongecompliceerd rockjolijt doen er goed aan de zevenentwintigste maart alvast in hun al dan niet virtuele agenda te noteren, want dan strijken de energieke nachtvogels voor de derde keer neer in het skatecafé.]