Een uur later dan aanvankelijk stond aangekondigd doven in de grootste ruimte van 013 de lichten. Afgaande op het feit dat dit een seated show is, verwachten we geen al te heftig muzikaal vuurwerk, maar eerder een rustig opgebouwde set om de geest bij weg te laten dwalen. Tot zover krijgen we gelijk, maar wat we niet verwacht hadden was dat zoveel in de set ons niet bekend voorkomt: Zo bouwt men het eerste stuk zo langzaam op dat we pas na een hele poos door hebben dat we naar een nummer van ´Wars Of The Roses´ aan het luisteren zijn. Veel van de gespeelde stukken vanavond voelen geïmproviseerd aan, en voor zover we nummers herkennen, zijn ze in een heel ander jasje gestoken. Op de achtergrond zien we onder andere beelden van Kubrick´s ´2001: A Space Odyssey´, en de sfeer die deze film uitademt is tekenend voor de hele avond – een meditatieve trip naar de buitenste regionen van het bewustzijn, met hier en daar een zorgvuldig voorbereide climax. De beeldondersteuning is sowieso cruciaal voor de algehele indruk (wat we ons pas ten volle realiseren, wanneer die tijdelijk wegvalt), met naast beelden uit Kubrick´s omstreden werk veel materiaal dat doet denken (of ontleend is) aan undergroundfilmers als Kenneth Anger en Jodorowsky, maar ook lieflijke, wajang-achtige zwart-witbeelden van een meisje dat op ontdekkingstocht gaat in een groot bos. Het totaalplaatje heeft veel meer weg van hun mellow retro-sixties Roadburnshow van afgelopen jaar dan van de duistere, beklemmende stemming die ze een paar jaar terug zo effectief opriepen (en die we op hun plaatwerk frequenter terugvinden). Zelfs afsluiter ´Nowhere/Catastrophe´ van het nihilistische album ´Perdition City´ krijgt door het gitaarlijntje een psychedelische toets mee.