Mario van Dooren wist de hardrockers van Vengeance te strikken voor één van zijn edities van Mario’s Metal Mania, en hij kreeg het ook nog voor elkaar Little Devil uit te verkopen. Aan het publiek was duidelijk te zien dat vooral de oudere garde de muziek goed weet te waarderen, sommige gasten waren qua kleding- en haardracht zelfs nog een beetje blijven hangen in de tachtiger jaren. De rockers van Rebelstar kregen de eer om het publiek op te warmen voor Vengeance. Pure hardrock met hier en daar een flinke vlaag feestrock, zo zou je de band kunnen beschrijven. Een bescheiden feestje wist de band er wel van te maken. Op de voorste rijen stond een aantal fans uit hun plaat te gaan, maar ook de rest van de zaal kon het niet laten om al deinend mee te genieten van de muziek van Rebelstar. Hier en daar leek de zanger wel noten te missen, maar de band had genoeg charisma en energie om dit voor de minder kritische bezoeker te kunnen verdoezelen.
Meezingfestijn in Little Devil met de oude hardrockers van Vengeance
Geen vlekkeloos optreden, toch met een voldaan gevoel naar huis
Je hebt van die bands die al eeuwen meegaan, zo’n band is Vengeance. Deze hardrockband van Tilburgse bodem maakt al sinds de jaren ’80 muziek, ze toerden de halve wereld over en gaan vandaag de dag nog steeds mee. Met het nieuwe wapenfeit ‘Piece of Cake’ op zak trapten ze afgelopen zaterdag een nieuwe concertreeks af met een thuiswedstrijd in een volgestouwd Little Devil.
Dan is het toch echt tijd voor de mannen van Vengeance. De band bestaat, na verschillende wisselingen in de samenstelling, weer uit welbekende gezichten, namelijk Barend Courbois (bas), Timo Somers (gitaar), John Emmen (drums) en natuurlijk zanger en frontman Leon Goewie, die niet bij de band is weg te denken. Tijdens de opbouw van het podium is Goewie al druk grapjes aan het maken met het publiek en die interactie blijft hij het hele optreden houden. Hij vraagt vóór het eerste nummer al om drank 'want hij heeft dorst', ondanks dat hij naar eigen zeggen tegenwoordig niet meer drinkt. Er worden hem tientallen biertjes aangereikt, en na een flinke slok bier begint het optreden dan toch maar. Het is mooi om te zien dat het de band aan energie niet ontbreekt, ondanks de vele jaren die ze al meegaan. Het optreden bevat oude klassiekers (Arabia, May Heaven Strike Me Down, Take it to the Limit), maar ook nummers van het in 2009 uitgebrachte ‘Soul Collector’ (Cross in the Rain, I Never Felt This Way Before). ‘Soul Collector’ is het laatste album dat uitkwam voordat oud-gitarist Jan Somers overleed. Natuurlijk werden er ook nummers gespeeld van het nieuwe album ‘Piece of Cake’(Sandman, Back to Square One). Hierdoor werd het een mooie mix van oude meezingers en nieuwere nummers die het publiek vanavond voor het eerst live hoorde. De band weet er echt een bijzonder optreden van te maken. Vooral gitarist Timo Somers stijgt soms boven zichzelf uit, maar ook bassist Barend Courbois laat met een aantal solo’s zien dat hij veel muzikaliteit herbergt. Zelfs Leon Goewie doet het best wel goed, hoewel hij bij meerdere nummers zijn tekst vergeet en verdwaasd in het publiek staart op zoek naar aanwijzingen. Gelukkig tilt de band het optreden, ondanks de steekjes die Goewie laat vallen, naar het niveau dat het publiek van Vengeance gewend is. Het is immers telkens weer een feest van herkenning en de performance van Goewie is iets wat je niet snel zult vergeten. Ook vanavond weet hij er weer een rotzooi van te maken; hij krijgt ruzie met de microfoons, omdat hij er steeds mee loopt te zwaaien. Gelukkig was daar roadie Henny, die keer op keer de microfoons weer vast weet te tapen, waarna Goewie binnen enkele minuten doodleuk weer hetzelfde probleem veroorzaakt. Ook deed hij zijn kenmerkende dansjes en had hij veel interactie met het publiek; Goewie is een entertainer en dat is gelukkig in de loop der jaren niet veranderd. De foutjes die hij vanavond maakte, zullen hem dus wel snel vergeven zijn.