Waar Hexvessel sfeervolle paganistische folk speelt, haalt Beastmilk inspiratie uit een heel ander muzikaal domein: de zwarte zijde van de jaren tachtig, zoals gestalte gegeven door onder meer Joy Division, Bauhaus, The Cure en The Cult. Het vermogen van dit Finse viertal om haar stemmige apocalyptische muziek te verpakken in aanstekelijke nummers is meteen onmiskenbaar, en het hoeft dan ook niet te verbazen dat het publiek (niet in de laatste plaats het vrouwelijke contingent) zichtbaar in zijn nopjes is met het gebodene. Dat heeft overigens zeker ook te maken met het charisma en de heldere, doordringende stem van de frontman, die de performance draagt en sprankelende nummers als 'Void Mother', 'Surf The Apocalypse' en het bijzonder enthousiast ontvangen 'Death Reflects Us' (een titel die ook uitstekend past bij de afbeelding met schedel die tegen de achterwand geprojecteerd wordt) tot leven brengt. Hoewel we persoonlijk de meer naar binnen gekeerde klanken van Hexvessel prefereren, moet gezegd dat Beastmilk met zijn gestroomlijnde, direct aansprekende werk tot die zeldzame acts op Roadburn behoort die best wel eens door zouden kunnen groeien naar een groter, minder gespecialiseerd publiek. Het is de heren in ieder geval van harte gegund.