De band weet ons echter gedurende het optreden te verrassen: Waar men begint met een doemgeladen muur met metalen elementen, indrukwekkend maar statisch, wordt het drumwerk gaandeweg steeds avontuurlijker (was het op Roadburn niet zo ongepast, dan zouden we bijna zeggen: dansbaarder) en horen we zowaar hier en daar een saxofoonlijntje, met als resultaat dat we niet alleen worden wakkergeblazen, maar ook uitgenodigd mee te bewegen. Hoewel er onder de aanwezigen hier en daar wel degelijk wat lichaamsbeweging valt te bespeuren, is dat misschien voor veel mensen toch nog wat te vroeg, maar wij grijpen in elk geval de kans aan om onze spieren alvast wat losser te maken voor de rest van de dag. Voor een band die toch in hardere Roadburnregionen opereert, een opmerkelijk swingend optreden.