Gekenmerkt door zijn opvallende uiterlijk en snerpende stem, staat Danny Brown vooral bekend om zijn controversiële  teksten. Danny’s teksten gaan voor 50% over drugs en 50% over (zacht uitgedrukt) vrouwonvriendelijke dingen. Zet hier een hele dikke beat onder en je hebt een hiphop-act waar je u tegen zegt. Nog maar één album op zijn naam, maar nu al een van de grotere namen van de (underground) hiphop scene. Samen met zijn DJ laat Danny Brown op de Canna Stage van Woo Hah zien wat hard gaan is. Zelfs na zijn struggles met drugs weet hij nog steeds een sterke performance neer te zetten.
 

De set blijft heel steady. De ene na de andere energieke track wordt de Canna ingepompt. Oud en nieuw materiaal wordt goed afgewisseld en bij ieder nummer is het moshen geblazen. En net als je denkt dat het allemaal echt niet harder kan, wordt als laatste nummer ‘Dip’ ingezet. De energie die Danny én het publiek al gaven tijdens de set, komt er nu nog eens in het kwadraat uit. De moshpit wordt alsmaar groter en groter. Na afloop is iedereen doorweekt van zijn zweet. Of andermans zweet. 
 

Halverwege de set besluit dé Danny Brown zich even voor te stellen. "Hello, I’m Daniel", zegt hij met zijn typische snerpende stem, gevolgd door een ongemakkelijke, maar aanstekelijk hoge lach. Zo explosief en vulgair Danny overkomt tijdens het performen, zo teruggetrokken en bijna schattig komt hij over op dit momentje van interactie. Van interactie met het publiek is het hele concert door eigenlijk weinig sprake, maar dat is ook niet nodig. Het publiek gaat toch wel uit zijn dak. Vervolgens maakt hij de dubieuze opmerking of iemand ‘Molly’ op zak heeft. Danny, je was toch afgekickt…?
 

Kort geleden vertelde Danny in een interview dat hij regelmatig de kracht van social media gebruikt om zijn zin te krijgen. Als bijvoorbeeld iets niet naar wens is in een hotel of restaurant heeft de rapper er een handje van om de organisatie volledig af te branden op Twitter. Ook Woo Hah moest daar vandaag aan geloven: Danny en zijn DJ hebben, naar eigen zeggen, uren op het vliegveld moeten wachten op vervoer en werden daar niet bepaald vrolijk van: "y’all niggas don’t give a fuck about me performing."  En als reactie op de afzegging van Earl Sweatshirt werd "now my nigga ‘Pearl’ cancelled, damn he so smart!!"  op Twitter geplaatst. Met de nodige reacties van fans die het nog meer opbliezen. Gelukkig draaide dramaqueen Danny Brown nog voor het optreden bij en leek zijn performance niet beïnvloed door al het 'ongemak'. 
 

De Koepelhal waarin de Canna Stage zich bevindt, is goed gevuld met een uitzinnig publiek. Stipt op tijd betreedt de DJ van Danny het podium om nog wat nummertjes te draaien ter opwarming van het publiek. Dat werkt. De underground koning zelf heeft nog geen stap op het podium gezet, of het publiek gaat al stuk. Als Danny Brown dan eindelijk zelf de stage betreedt, gaat het dak er écht af. Nou ja, was het maar zo, want warm is het wel in de Koepelhal. En door alle moshpits en het uitbundige gespring wordt het alleen maar warmer en warmer. 
 

Het was even afwachten in wat voor staat Danny zou zijn. Nog chagrijnig van de miscommunicatie met Woo Hah? In een depri mood na zijn drugsproblematiek? Of gewoon moe van de lange reis? Gelukkig is dit alles niet van invloed geweest. Al vanaf het eerste moment is dit een ijzersterk optreden. Danny en zijn DJ zijn allebei goed op dreef en krijgen het publiek binnen no-time mee. Met een goed opgebouwde set is het optreden van Danny Brown wel één van de hoogtepunten van de Canna Stage te noemen. (En als Method Man & Redman niet naar binnen waren verplaatst misschien wel hét hoogtepunt)