Wat was Whites intentie met precies deze slogans? ‘We never close’ lijkt niet te refereren aan een specifiek bedrijf in de omgeving van het werk, maar meer over bedrijven in het algemeen. Verder kunnen we de ‘we’ ook op onszelf betrekken. Maar niet iedereen ‘buys gold & silver’ of verkoopt neon. Gaat het dus wel over ons?
De slogan ‘We bake our own bread’ komt in eerste instantie ook uit de reclamewereld, maar volgens de informatie in het Incubate programma betekent 'bread' meer dan brood: ‘"Bread" being a 1970s euphemism for money or cash.’ Zo sluit de zin wel aan op het individu.

De slogans worden afgewisseld met foto's van neonlichtstrepen op een zwarte achtergrond, een beetje zoals wanneer je met een aansteker en een lange sluitertijd in de lucht kunt tekenen. Wil White hiermee aan het persoonlijke, individuele refereren, als contrast met de wervende zinnen?

Het werk van Wendy White roept zeker vragen op, maar ik vraag me af op het de vragen zijn waar zij op doelde. Ook vraag ik me ook sterk af waarom we foto's van neon zien en geen echte buizen. Daarnaast lijkt de locatie alleen uit praktische overwegingen te zijn gekozen. Want wat heeft de Tivoligarage te maken met de relatie tussen individu en kapitalisme?
Waar Incubate op muziekgebied experimenteel en vernieuwend is, blijft de organisatie in dit geval steken in een ondoordacht concept met een matige esthetische uitkomst.
Waar zijn bijvoorbeeld de geluidskunstenaars en performances, die het muziekliefhebbend publiek echt uitnodigen om ook hun kunsthorizon te verbreden?