Unkind, Extase, zaterdag 20 september

Unkind is zo'n band die van meet af aan verrast. Qua verschijning zijn de Finnen een deathmetal band van 'dertien in een dozijn'. Maar beginnen ze eenmaal met spelen, dan komen ze verrassend uit de hoek. De drummer mept zijn drumstel zowat onder het podium van de Extase, zoveel kracht komt er bij kijken. Maar tezamen met de redelijk catchy gitaarlijnen is de muziek van Unkind prima te behappen. Opgezweept door de drums bewegen de drie gitaristen, waarvan er twee ook de zangpartijen verzorgen, redelijk synchroon mee. De leadzanger toont een hoop enthousiasme tijdens het optreden, iets wat in combinatie met zijn woeste uiterlijk, naast heel cool, ook wat grappig overkomt. De tempowisselingen zijn naadloos en het publiek smult ervan. Dit is funky death!

De zanger kondigt aan dat de gitarist vandaag voor de laatste keer optreedt. Een gegeven waar iedereen gerust zijn handjes voor op elkaar slaat.

Fins blijft een intrigerend taaltje. Een blik op de setlist bevestigt dit, met namen als 'Pelon Juuret' en 'Olemisen Pelko'. Google helpt ons een handje; het eerste voorbeeld betekent: 'De oorsprong van angst'.

De Extase staat redelijk vol en het publiek geniet met volle teugen, waarbij het enthousiasme van de zanger zeker meehelpt. De hoofden bewegen heftig en veelvuldig op en neer, een goed teken in het geval van een metaloptreden.

Een zeer vermakelijk optreden, met een band die in zijn geheel prima in elkaar steekt. In dit licht is het zonde dat één van de gitaristen ermee stopt.