Tuxedomoon, Theaters Tilburg, 19 september 2014

Vier mannen in zwarte pakken komen het podium opgewandeld. “Goedenavond allemaal… I Said good evening, next time listen.” Ook hallo. Tuxedomoon gaat al een poosje mee, de band werd al in 1977 opgericht. Ze maken experimentele rockmuziek die ondersteund wordt door fascinerende visuals. De nummers zijn heel divers; we horen onder meer balkandeuntjes, Arabische invloeden en muziek die prima in een Quentin Tarantino- of horrorfilm zou passen, terwijl we filmpjes zien van heksenverbrandingen, vuilnisbelten, landkaarten, dieren en allemaal andere meer of minder onheilspellende en freaky onderwerpen.

Het begin. Er komt een ‘gekke professor’ (Bruce Geduldig) in lange witte doktersjas het podium op, met een klembord met een lampje erop. Hij begint heel theatraal een duister gedicht voor te dragen. Op de achtergrond zien we een filmpje van een soort Grobbebol-achtig monstertje, gemaakt van zwarte filmrol. Zodra Geduldig zijn voordracht eindigt met een soort evil laugh, zet de violist in en begint het eerste nummer.

De schouwburg is vol en het publiek heeft de volle aandacht bij het optreden van Tuxedomoon. Tussen de nummers door wordt er fanatiek geapplaudisseerd, het theater is natuurlijk ook niet de meest geschikte plek om meer te doen dan dat.

Tuxedomoon staat garant voor een bijzondere ervaring. De muzikanten spelen uitstekend en het is mooi om te zien hoe de meeste muzikanten regelmatig van instrument wisselen en er komt dan ook een heel scala aan instrumenten voorbij. Alleen de bassist is een constante factor. Wanneer er technisch iets misgaat aan het begin van de show, wordt dit snel en subtiel opgelost. Na bijna 40 jaar optreden weet de band wel hoe optreden werkt. De verschillende nummers hebben heel diverse thema’s, maar de sfeer die gecreëerd wordt door de muziek wordt mooi aangevuld door de visuele effecten.