#Incu14: Je doet er altijd goed aan Natural Child je feestje af te laten sluiten

Slackers winden Extase helemaal om de vingers

Patric Muris ,

Laatste dag Incubate. De zaterdag telde behoorlijk wat hoogtepunten, de zondag kent een druk programma en de energie is bij velen op. En dan sluit de avond af met Natural Child, een geliefde outsider van het programma, in een van de meest volgepakte cafés die Incubate kent: Extase. Even rustig meepakken is er niet bij. Het is all-in of het hazenpad kiezen. Het wat rauwe podium heeft dezelfde kenmerken als de band: gemoedelijk, maar bij tijd en wijle ook grillig. Met een laag plafond en minimale verhoging van het podium is er een directe confrontatie met de Amerikaanse slackers. En dat is precies wat je wilt bij deze band.

HET CONCERT

Natural Child, Extase, zondag 21 september 2014

DE ACT

Uitgekookte band uit Nashville, die met het laatste album een behoorlijke ommekeer maakte. Het ruigere werk, waarmee ze zo goed paste op garagerock-label Burger Records is ingeruild voor opruiende country hippie blues (well put, you guys). In de basis allemaal vrij eenvoudige liedjes, maar live met heel veel cadans gebracht. Het vijftal speelt vanavond, en eigenlijk iedere avond, met een immense partij cool. Het zal ze van pas komen in de dampkring die Extase is iets na tienen.

HET NUMMER

‘Blind Owl Speaks’. Lekker op een zondagavond zingen over het rollen van een joint, hem aansteken, oproken, high worden en tegelijkertijd die fles bier opdrinken. En dat met die rauwe blik van de bassist die duidelijk de tekst heeft geschreven, want hij zingt alsof het zijn selfmade levenslied betaamt. Op het einde wordt het tempo opgevoerd en gaan de gitaarpartijen alle kanten op. Nu is het pas echt de rock-‘n-roll die de band zegt dat het is. ‘Get high’, zingt het publiek na. ‘Get high.’ De reserves worden aangesproken, maar hey, dit zijn de momenten waarvoor je ze bewaart.

HET MOMENT

Dat Extase opgewonden raakt van de aanstekelijke baslijnen en de mantra’s over niet oud willen worden, onder invloed zijn en de weg naar huis niet meer kunnen vinden (maar dat is natuurlijk niet erg). Het is een soort puberaal carpe diem, maar omdat het zo koele Natural Child de clichématige thema’s zo funky overbrengt en het lichaam al in vervoering heeft gebracht, is het onvermijdelijk dat de rest volgt. De studie- of werkdag van morgen wordt even vergeten, het goede burgerschap tevens, de vuist gaat de lucht in en iedereen wordt (is?) kinda high.

OOK OPMERKELIJK

Iemand speelt air piano. Dat is wat deze toetsenist met je doet als je even niet oplet.

HET PUBLIEK

Dat smult hiervan. Zolang Natural Child op het podium staat, wil iedereen in Extase white trash zijn.

HET OORDEEL

Je zou er geen vijf cent voor geven als je ze zou zien. Nou ja, je zou ze misschien wat kleingeld geven om de dag door te komen, deze mannen van Natural Child. Maar zodra ze op het podium stappen, ben je jaloers. Op hun rust, hun zorgeloze bestaan en hun enorme muzikaliteit. En dan lukt het ze ook nog om zoveel brave borsten te laten schreeuwen high te willen worden. En een agent te slaan. Misschien dat sommigen na afloop wat van zichzelf zijn geschrokken, maar in retrospect: blame it on the boogie.