Het #Mundial14-Blog: De zondag

Met onder andere Lucid, Black Marble Selection en Linkoban

Redactie 3voor12/Tilburg ,

Er zijn zoveel interessante acts op Mundial, dat het voor de 3voor12/Tilburg-redactie niet te belopen is om iedereen een eigen artikel te geven. Maar we willen natuurlijk wel zoveel mogelijk acts behandelen en daarvoor hebben we de Festival Mundial-blog, waarin we je dagelijks voorstellen aan the best of the rest en scherp in de gaten houden wat er door anderen wordt gezegd over het festival. Wij zullen dit artikel dan ook meerdere malen updaten.

Lucid

Zoals het echte diva’s betaamt, betreden de twee vrouwelijke MC’s van Lucid het podium ruim drie kwartier later dan gepland. De dames moesten nog even plaatsmaken voor het hiphop-collectief Broederliefde, maar daarna is het podium in de Decks & Decks zaal van de Hall of Fame van hun.
 

Lucid, bestaande uit Herman Brood Academie studentes Juliet en Janice, maakt Street Soul; een combinatie van R&B, soul en een beetje hiphop. Vanaf het eerste nummer wordt ook al meteen duidelijk dat ze allebei een prachtige soulstem hebben en zelfs beschikken over enige rap-skills. Begeleid door een DJ maken de dames bij ieder nummer sierlijke R&B bewegingen, maar door de ingestudeerde danspasjes lijkt enige spontaniteit te ontbreken in hun performance. Dat neemt echter niet weg dat hier twee goede artiesten staan. De praatjes tussen de nummers door voeren ze in het Engels, waardoor Lucid zichzelf een internationale allure geeft. Dat de meisjes gewoon uit Nederland komen, is dan ook even niet te merken. (Jenny Janssens)

Dub Inc

Door de mix van raggae, ska en hun korte, snelle teksten zorgt Dub Incorpotion, afgekort Dub Inc, ervoor dat de voetjes van de vloer komen. Door viertalige rapteksten, namelijk Frans, Engels, Arabisch en Kabyle (Berbertaal), maakt dit muzikale collectief een kleurrijk geheel en mag daarom een echt Mundial-act genoemd worden.
 
Beide mannen hebben een diepe soul-stem die de pan uit swingt en dat is precies waar deze band het van moet hebben. Ondanks dat de gitarist en de leadzangers er duidelijk veel zin in hebben, is er ontbreekt er uitstraling en feest op het podium bij de drummer, bassist en voornamelijk de toetsenisten. Deze lijken hierdoor bijna niet bij de act te horen, want er komt nauwelijks beweging in deze muzikanten. Ze zien er niet uit alsof ze er veel plezier beleven aan het optreden. Gelukkig zijn alle ogen op de zangers gericht en heeft de Wagenmakerij zin in een feestje. De band hoeft niet echt los te komen, alhoewel het voor het publiek wel even duurt voordat er echt wordt gedanst. Hakim "Bouchkour" Meridja, een van de zangers, lijkt het fysiek zwaar te hebben met het optreden van een uur, maar de inspanningen worden gewaardeerd en de kwaliteit leidt er niet onder. (Renée van der Hoff)
 

The Black Marble Selection

Drie maanden geleden releaseden de heren van The Black Marble Selection nog hun laatste EP hier in de Spoorzone. Vandaag zijn ze wederom te bewonderen op het Spoorzone-terrein, maar dan op het Parkplein van Festival Mundial. In het publiek staat er al een aantal in Oranje gehulde supporters klaar voor de wedstrijd van vanavond, maar nu is het nog even tijd voor muziek: even dansen met The Black Marble Selection.
 

Het is geen straf om naar deze Tilburgse heren te kijken. Ze staan allemaal met een grote glimlach op het podium en door hun aanstekelijke psychedelische sixties rock ’n roll wordt ook het publiek aangestoken met vrolijkheid. The Black Marble Selection zelf staat zichtbaar intens te genieten op het podium. Hoe fijn de rauwe, zwoele stem van frontman ook in de oren klinkt, ook het geheel instrumentale nummer met sitar-effect wordt enorm gewaardeerd door het publiek. Er wordt aan het eind dan ook luid om een toegift gevraagd. Voetbal kan nog even wachten, het publiek krijgt geen genoeg van The Black Marble Selection. 

Jambinai

Bij Zuid-Koreaanse muziek denkt men al snel aan K-Pop, maar de show die Jambinai op het Hall of Fame platform geeft op de vroege zondagmiddag staat daar lijnrecht tegenover. Het feit dat de band bijna een kwartier te laat begint door een trage en extreem luide soundcheck wordt snel vergeten als het Aziatische geweld losbarst.  De band speelt een unieke mix van post-rock, metal en jazz met behulp van veel interessante Koreaanse instrumenten. Het Heageum, een vioolachtig instrument waarbij zijden snaren bespeeld worden met een boog, geeft een snijdend tegengeluid aan de harde drums en knallende gitaarpartijen. De Geomungo, een groot snaarinstrument waarop tokkelend en slaand kan worden gespeeld, klinkt als het liefdeskind van leden van Apocalyptica en een contrabas. De Piri, een klein blaasinstrument, heeft iets keltisch en zou niet misstaan op de soundtrack van Braveheart. Dat gevoel wordt bij vlagen versterkt door de etherëele stemgeluiden van de gitarist en heageumspeelster. Snoeihard, maar opvallend verfrissend door het gebruik van de onconventionele instrumenten. (Connor Clerx)

Linkoban

De teleurstelling van de avond is helaas toch echt Linkoban, een dame waar we veel van hadden verwacht. Tijdens de soundcheck in de Hall of Fame klinkt de mix van hiphop en elektro veelbelovend. Ook het begin van het eerste nummer is meteen een feest. De dame heeft een bepaalde uitstraling tijdens haar opkomst die laat zien dat er niet met haar te sollen valt. Helaas weet deze Deense dame de spanning niet vast te houden. Het is het allemaal nét niet: haar uitstraling is verveeld na een aantal nummers, haar zang haalt het net niet en ook de bas staat eigenlijk net te zacht. Zonde, want als dit allemaal prima in orde zou zijnm zou het genoeg potentie hebben. Misschien moet deze dame eens een kijkje achter de schermen nemen bij de muzikanten van SKIP&DIE, daar zou ze nog veel van kunnen leren. (Tamara Scholten)