Hoewel in 013 een feestje wordt gebouwd met Katchafire en Café Bolle door Schlachthofbronx onder handen wordt genomen, wordt er ook in de Hall of Fame, op het festivalterrein, nog doorgefeest. Zelfs hier is niet alleen het multiculti-gehalte, maar ook de verhouding jong-oud nog 'op z'n Mundials' variërend.

Ook bij KRO’s Parkpodium staan een paar honderd man nog uitstekend los te gaan. Da’s moeilijk vreemd te noemen, want het duo van Disko Matique gooit met hun mix van nu-disko, Franse house, indie en elektro ook dit jaar weer enorm hoge ogen. Stonden we vorig jaar op Mundial nog te dansen op David Bowie’s Let’s Dance, is het nu onder meer Yes’ ‘Owner Of A Lonely Heart’ die de handen richting de nachtelijke hemel doet rijzen. Echt druk is het (helaas) geen moment, maar dat valt niet op wanneer bijna iedereen opeens voor enkele seconden op het podium staat. Ze worden al vrij snel door de beveiliging weggebonjourd, maar het is een mooi moment van glorie voor het draaiende tweetal. De trackkeuzes zijn goud, het mixwerk idem dito en de gedrevenheid waarmee ze achter hun draaitafels staan is prachtig om te zien. Geef deze mannen een publiek en ze draaien het kapot, waar of wanneer u maar wilt.

In de Grote Zaal neemt Tigerstyle het publiek mee op de eclectische reis naar de Punjabi. Eerder op de dag stond het gezelschap al met een liveset in de grote Wagenmakerij, maar de intiemere sfeer in de Hall of Fame past de Schotten evengoed. Van voor tot achter wordt er gedanst -in navolging van de energieke heren op het podium- op dubstep en drum 'n bass, welke overgoten worden met de Pakistaanse/Indiaanse roots. Dit feest kent na anderhalf uur een vervolg met de tropische Hugo Mendez, welke de drukte in de zaal goed vast weet te houden.

Een zaal verder zijn het klanken uit een ander district; nadat Bomb Diggy de dancehall op hoog tempo de zaal in vuurde, zijn het de lokale internationalen van Caïro Liberation Front die de aanwezigen wakker schudden. Opgekomen met een luchthoorn, bepakt in gewaden en een officierenuniform en bewapend met electro chaabi brengt de formatie Egyptische klanken, veelal aangevuld met een lading autotune waar zelfs T-Pain zich aan zou ergeren. Gedurende de show deelt de 'Khadaffi van het westen' in zijn legeroutfit wierrook en theedoeken (of hoofddeksels, hoe je het ook wil noemen) uit, bewapent hij zichzelf met een supersoaker vol wodka en zweept hij met een knuppel het publiek op. Of dat nou vanaf het podium, de zaal, of de bar is, dansen zal je. Yalla!