De avond kent een rijkelijk absurde start met de dadaïstische liederen van Oso El Roto, een Fransman/Spanjaard/mensenzoon die met een gezellige berenmuts half over het hoofd getrokken enorm zijn best doet al zingend, snarenplukkend en samples rondstrooiend geen enkele zuivere noot te raken, hetgeen hem overigens bijzonder goed afgaat. Jankend, gillend en schreeuwend brengt hij onder andere een ode aan Captain Beefheart ('because he says that people are mirrors'), wijdt hij gewapend met rode gitaar een Spaanstalig nummer aan de duivel en geeft hij desgevraagd zijn opvallend melodieuze, regelmatig tweestemmige visie op het fenomeen jaloezie. Een sterk staaltje ongegeneerde associatieve brabbelkunst, waar menig beginnende peuter nog een puntje aan kan zuigen.
Drieëndertigste editie Gifgrond in nevelen gehuld
Bizarre acts uit alle windstreken zorgen voor bijzonder spektakel
Met een half in het Frans, half in het Spaans zingende elektro-akoestische troubadour, een muzikaal poppentheater uit Edinbrugh en twee geflipte combo's van Franse dan wel Russische herkomst die de rookontwikkeling in de toch al schemerige zaal tot ongekende hoogte opstuwden, bevestigde Gifgrond afgelopen zaterdag wederom het fijnste ondergrondse feestje van de stad te zijn.
OSO EL ROTO
PISH DOLLS
Of misschien kunnen we beter zeggen: Pish Dölls, want deze opgewekte kermisklant uit Schotland is duidelijk in de stemming voor heavy metal. Dat blijkt wel als het intro van Iron Maidens 'The Number Of The Beast' door de speakers schalt, direct gevolgd door een hilarische verrassing: het “ijscokarretje” van deze man blijkt namelijk een door hem aangestuurd poppentheater te bevatten, dat heel adequaat meespeelt en met het hoofd schudt bij deze geweldige klassieker. Het enthousiasme van de aanwezigen na deze vertoning, als ook gedurende de performances van Motörheads 'Ace Of Spades' en AC/DC's 'Highway To Hell' toont nog maar eens aan dat ieder (on)zinnig mens een passie voor hardrock heeft. Helaas houdt onze noorderling het daarna alweer voor gezien, maar dat geeft DJ Ibrahim Kazoo III wel ruimschoots gelegenheid zijn sfeervolle klanken met bijpassend beeldmateriaal over ons uit te storten.
BONNE HUMEUR PROVISOIRE
In de toch bepaald niet summiere lijst van rare optredens op Gifgrond verdient de daaropvolgende performance van het Franse collectief Bonne Humeur Provisoire zonder meer een speciale vermelding. Dat heeft niet zozeer te maken met het bijzondere instrumentarium (dubbele fluit, ongeïdentificeerd object, indrukwekkend elektronisch arsenaal) of de aparte kostuums, die we hier immers wel vaker tegenkomen, als wel met de hoogst ongebruikelijke show van dit duistere gezelschap, waarin onder andere sadomasochistische homo-erotiek en het werpen van een 'dierenvel' en rookvuurwerk in het publiek een rol spelen. Terwijl zich door toedoen van dat laatste element een doordringende geur in de ruimte verbreidt, laat de groep ons met een schijnbaar eindeloze Franstalige sample achter, waarvan we pas na geruime tijd door een terugkerende gast worden verlost. Vervreemdend.
ASIAN WOMEN ON THE TELEPHONE
Dat het wat rook betreft nog veel gekker kan, wordt ons tenslotte gedemonstreerd door het Russische avant-garde combo Asian Women On The Telephone, dat nadat de zaal tussendoor even is gelucht meteen weer garant staat voor een soms bijna ondoordringbaar dikke walm, die echter aanzienlijk minder riekt. Daardoorheen zijn een dame en twee heren met ongewoon schaarse kleding en prachtige maskers te ontwaren, die op een eigenaardige wijze die ergens wel kenmerkend lijkt voor hun volk zowel associaties oproepen met een niet door de westerse civilisatie gehinderde, woeste horde als met een stel futuristische kosmonauten. De muziek weerspiegelt die beide tendenzen in haar versmelting van vooruitstrevende klanken met elementaire dansbaarheid. Dat het publiek zich uiteindelijk ook gewonnen geeft voor de overtuigende performance van dit drietal, blijkt wel uit de zeer energieke respons bij de toegift. Een treffend slot bij de zoveelste geslaagde editie van een uniek partijtje.