Ik vrees dat ik volledig voldoe aan alle stereotyperingen die je aan een recensent kan plakken. Ik kies steevast een plaats achterin de zaal waar ik een goed overzicht heb op podium en publiek. Daarnaast knik ik stoïcijns met mijn hoofd wanneer de band opnieuw een nummer inzet en schrijf ik of een goed- of afkeurende recensie over het desbetreffende optreden. Zo ook vanavond in 013 voor de gig van Gare du Nord.

Voor een Gare du Nord-leek als ik is het toch een verrassing dat de Grote Zaal van 013 zich bijna volledig vult op deze donderdagavond. Toegegeven: de soulvolle jazz van Gare du Nord is tijdloos, maar tegelijkertijd ook inwisselbaar. Ook al tovert gitarist Aron Raams de ene na de andere prachtige solo uit zijn gitaar. Het is misschien al honderdduizend keer eerder gedaan. Maar doet dit afbreuk aan de performance en kwaliteit van de muziek van Gare du Nord? Nee, zeer zeker niet.

Het is zeker niet te merken dat dit alweer de veertigste en laatste show van de Lifesexy-tour is. Het publiek wordt meteen verwend met klassiekers.  ‘Something in my Mouth’, ‘Marvin & Miles’ en ‘Dish of the Day’ doen 013 meteen veranderen in een danszaal. Het hoogtepunt is een verbluffende bassolo, waarin bassist Frank Di Angelis eindelijk op de voorgrond treedt. Deze geeft ‘Boogie All Night’ extra cachet en de toegift ‘Beautiful Day’ rondt de show mooi af.

Oké, ik mag dan wel die ene chagrijnig ogende criticus zijn, maar ik moet toch bekennen dat ook ik tijdens ‘Beautiful Day’ lichtjes gegeneerd de voetjes van de vloer gooide en met mij heel 013.