Niet helemaal kloppend is het tijdschema van 013. Aanvankelijk zou support-act Bail van eigen bodem om 20.00 uur beginnen. Uiteindelijk staan ze een dik half uur later op de bühne, waarschijnlijk door de ietwat tegenvallende opkomst. De jonge jongens timmeren al een tijdje aan de weg, maar het wil nog niet echt vlotten met ze. Weinig shows is de boosdoener. Dus zijn ze maar al te blij dat ze in het Tilburgse popcentrum de avond mogen openen.
Smerige southern rock is bij Bail het devies. Toch doe je de band te kort door ze alleen daarmee te kwalificeren. De jongens experimenteren erop los, geven elkaar de ruimte om te schitteren en doen aan verlengde intro’s en outro’s bij één van hun vele covers, zoals die van ZZ Top (Just Got Paid) en Jimi Hendrix (Voodoo Child). Ook Joe Bonamassa komt geregeld voorbij. Het staat als een paal boven water dat frontman Marco Vreeburg daar een groot idolaat van is. Priegelen op zijn gitaar is wat-ie het liefste doet, om vervolgens na zo’n bluesintro er stevig op los te beuken met zware grooves.
Drie kwartier is misschien wat lang voor Bail, maar ze maken het er prima vanaf. Instrumentaal is de band echter heel wat beter dan op de momenten waarin Vreeburg zijn stem erdoorheen jast. Hier en daar lijken de vocalen verdacht veel op Chris Cornell, maar de Nederlander haalt lang niet hetzelfde volume en heeft niet het rauwe randje waar de Soundgarden-zanger zo bekend om staat.“Bedankt dat jullie in groten getale hiernaartoe zijn gekomen”, drijft Vreeburg de spot met zichzelf. “Ik heb gehoord dat we het een stukken beter doen dan hiernaast bij Whitesnake.”