HET CONCERT
White Hills, 013 Kleine Zaal, maandag 16 september

DE ACT
Een donkerharige zanger/gitarist en blonde bassiste die door hun uiterlijk en kledij onwillekeurig de indruk wekken uit Italiё te komen, maar toch New Yorkers blijken te zijn, gesteund door een drummer die met zijn tamelijk eenvoudige, edoch hypnotiserende geram de basis legt voor de elektriserende psychedelische rockexploraties van voornoemde dame en heer.

HET NUMMER
Individuele nummers zijn hier niet zo relevant, maar het epische slotstuk waarin Moeder Aarde en naar wij aannemen impliciet ook de god der bliksem worden aangeroepen in een werveling van vervormd snaren- en drumgeweld maakt misschien wel het meeste indruk.

HET MOMENT
Wanneer het podium in het donkerste blauw wordt gehuld en de band al draaiende aan kastjes een geweldige lading versterkte ruis over het publiek uitstort. Als er vervolgens een aan Hawkwind herinnerende groove wordt ingezet, voelt dat bijna als een anticlimax.

OOK OPMERKELIJK
De frontman schijnt in interviewcontext een opvallende gelijkenis met Steven Tyler te vertonen. Daarnaast heeft hij samen met de bassiste meesgespeeld in een retrohorrorfilm met pornografische en gangsterelementen (goed, dit laatste weten we misschien niet zeker, maar het zou wel zo moeten zijn).

HET PUBLIEK
… is behoorlijk talrijk aanwezig en voelt zich duidelijk thuis in deze intergalactische sferen, waardoor het zich zonder morren laat meevoeren.

HET OORDEEL
Het optreden van Jesu later in deze zelfde zaal mag dan niet helemaal aan de verwachtingen voldoen, White Hills overtreft de onze door de intensiteit van de gegeven performance.