#INCU13: Warm Toy Machine verzuipt door geluidsellende

Ellendig volume maakt potentie haast onzichtbaar

Juliën L'Ortye ,

Warm Toy Machine kan tijdens deze editie van Incubate meedingen om de prijs van beste artwork, dat is een ding wat zeker is. Een foto van even ontblote als bebloede tanden, met bloedspetters en korstjes op de lippen, afgerond met een snorretje en een klein sikje. Allerminst appetijtelijk dus, maar het blijft wel hangen. De vraag is echter of we dat ook van de liedjes van de Fransen kunnen zeggen.

HET CONCERT:
Warm Toy Machine, Café Babbus, vrijdag 20 september
 
DE ACT:
In het Franse Toulouse – u weet wel, de plek die iedere Nederlander bij een logische route richting de Côte d’Azur op de bordjes ziet staan – kwam in 2008 een stel jonge honden bij elkaar die een ding gemeen hadden: hun liefde voor garage. Ze besloten even later naar Brussel te verhuizen, waar uiteindelijk ook Mountain Bike ontstond. In april van dit jaar verscheen alweer de tweede echte langspeler van het viertal, na het titelloze debuut in november.
 
HET NUMMER:
Laten we maar voor ‘Not Tired To Blow’ gaan: catchy, stevig gitaarriffje, een paar woeste schreeuwen en een even eenvoudige als treffende solo in het midden gepleurd. Zoals garage betaamt komt er slechts een enkel liedje boven de twee à drie minuten uit en dat is bij deze dan ook niet het geval. Een rake klap, die als een van de weinige nummers deze avond niet compleet omkomt in het asociaal afgestelde geluid. 
 
HET MOMENT:
Wanneer je naar buiten loopt, al minstens vijf minuten enkele omgevingsgeluiden tot je hebt kunnen laten komen en nog steeds een indringende piep in je oren hoort. Niet alleen is het uitzonderlijk hoge dB-niveau onaangenaam, het zorgt er ook nog eens voor dat negen van de tien keer dat Warm Toy Machine een prima tot goed liedje ten gehore probeert te brengen, de boel compleet verzuipt.
 
OOK OPMERKELIJK:
De twee jongens die halverwege het optreden voor pakweg anderhalve minuut aan duo-moshen naar voren stormen, hun shirt omhoog trekken, tegen wat omstanders aan botsen en even vlug verdwenen zijn als dat ze zijn gekomen.
 
HET PUBLIEK:
De aanwezigen zijn alweer een stuk beter bij de les dan bij Warm Toy Machine’s voorgangers van Mountain Bike, iets dat voornamelijk veroorzaakt wordt door het feit dat je natuurlijk met geen mogelijkheid boven het geluid uit komt.
 
HET OORDEEL:
Maar laten we de band niet afvlakken, want hoewel het (deels) om dezelfde bandleden gaat als bij Mountain Bike, heb je nu een stuk meer het gevoel dat er ook echt iets op het podium staat. Vlammend spel en wat meer uitstraling, daar leggen we gelijk de vinger op de zere plek wat Mountain Bike betreft.