HET CONCERT
The Sweet Release Of Death, Cul de Sac, maandag 16 september 2013.

DE ACT
Drie Rotterdammers in de meest basale bezetting die je kan voorstellen: drums, gitarist/zanger en bassiste/zangeres (pluspunten al meteen voor de vrouwelijke bassiste, die kunnen er niet genoeg zijn in deze wereld). The Sweet Release Of Death is onderdeel van de Rotterdamse noisescene, aangevoerd door Space Siren-gitarist en producer Corno Zwetsloot die tevens het nummer ‘Haze’ van de band heeft geproduceerd. Het trio maakt noisey shoegaze volgens het boekje: laag op laag gestapelde noise met een arsenaal aan effectpedalen, een retestrakke drummer die iets persoonlijks tegen bekkens heeft en zang waar amper een woord van is te verstaan. Op momenten waarop gas terug wordt genomen, vult Martijn de ontstane leegte met cleane gitaarpartijen in een zware mineurstemming a la The Cure’s Pornography.

HET NUMMER
Die ene met de galm en distortion.

HET MOMENT
Grote blikvanger van de band is gitarist Martijn. Zijn gitaar moet lijden. Gieren. Gillen. Als een bezetene knijp hij in het ding en schudt het heen en weer, alsof het laatste beetje tandpasta eruit moet.

OOK OPMERKELIJK
Het optreden duurt maar een half uur, terwijl er drie kwartier is ingepland. De zes (!) fotografen die allemaal rondom het podium verzamelen voor een goede foto. Dat is in de Cul de Sac niet altijd even makkelijk met het licht en dat is deze avond niet veel anders, want er gebeurt letterlijk niets met de lampen, terwijl dat het hele optreden had kunnen versterken.

HET PUBLIEK
Maar achter de fotografen bevindt zich een groot, gapend gat. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het volume, maar zeker de eerste helft van het optreden is het buitengewoon rustig, terwijl er voor de noise-liefhebbers weinig anders op het menu staat. Uiteindelijk trekt het wel een beetje aan, maar voordat het goed gevuld kan zijn, is het alweer afgelopen.

HET OORDEEL
The Sweet Release Of Death is uitstekend materiaal om de oortjes alvast te laten wennen aan al het sonische geweld dat bezoekers van Incubate te wachten staan de komende week. Het heeft alleen de pech dat het in een scene zit die dezelfde eigenschap kent als de eerste lichting van shoegaze-bands: ‘The Scene That Celebrated Itself’. Ook bij The Sweet Release Of Death lijkt het erop dat het gaat om een kring van bevriende bands, boekers en aanverwanten. Aanvankelijk was deze incrowd-factor de reden waarom in de jaren 90 shoegaze de nek om werd gedraaid. Maar kijk twintig jaar later en My Bloody Valentine staat voor een bomvolle Effenaar. Misschien The Sweet Release Of Death in 2033 in een uitverkocht Ahoy?