HET CONCERT
DE ACT
De Britse dj en producer Ikonika was er vroeg bij toen dubstep de slag naar het grote publiek maakte. Haar eerste releases kwamen uit op het Hyperdub-label waar onder andere ook Kode9, Pressure en Burial ook op releasen. Tegenwoordig gooit ze het over een iets andere boeg door synthpop met electro en house te mengen. Het levert een meer dan smakelijk geheel op die doet denken aan de soundtrack van Drive met onder andere Kavinsky en Electric Youth. Sterker nog: als er een deleted scene was van een nachtclub, dan stond haar muziek daar aan. Ikonika’s dubverleden borrelt sporadisch naar boven met af en toe een lompe bass kick, maar nog meer staan de lijzige synthesizers boven alles. Geen draaitafels, maar gewoon met laptop en wat lijkt op een sampler. Zelf blijft de kleine Britse constant in beweging met een enorm grote cap op haar hoofd, waar haar gezicht bijna helemaal in verdwijnt.
HET MOMENT
De ontladingen die ontstaan na rustige nummers. De lichtman probeert goed mee te komen met handklappen, toms, maar kan gewoon beter de lampen voluit laten schijnen als het nodig is en wegnemen op rustige momenten. Het is nodig, want op het podium is het maar een statisch gebeuren.
HET PUBLIEK
Dat vult vanaf het begin voor de helft de Kleine Zaal, maar Ikonika’s beats zijn niet voor iedereen geschikt. Vreemd genoeg is er bij de mensen die wel de hele tijd blijven weinig beweging te zien. Aan de muziek ligt het niet, die nodigt meerdere keren uit om te dansen, maar de puf is weg. Dat blijkt ook na afloop als het binnen enkele seconden helemaal gedaan is en de uitstekend draaiende Sri Sutino voor een handjevol mensen de afterparty verzorgt.
OOK OPMERKELIJK
Meerdere keren gehoord: ‘Is dat Ikonika? Ikonika is toch een vrouw?’
HET OORDEEL
Is het te vroeg voor een dance-act? Heeft iedereen een vreemd soort van woensdagblues? Moeilijk te zeggen, maar Ikonika verdiende hier zeker meer.