#INCU13: I Am Oak triomfeert ondanks technische mankementen

Band rondom Thijs Kuijken kan ook een grote theaterzaal aan

Daan Krahmer ,

Utrechter Thijs Kuijken is een beetje het best kept secret onder de Nederlandse singer-songwriter. De spaarzame folkliedjes die uit zijn pen rollen, kruipen langzaam onder de huid en gaan daar vervolgens maar lastig weg. Op gestage wijze weet Kuijken al jaren zielen te winnen met zijn unieke luisterliedjes, zonder tot dusver echt groots door te breken. Vanavond staat de band in het Theaters Tilburg als een soort voorprogramma van I Am Kloot.

HET CONCERT
I Am Oak, theaters Tilburg, vrijdag 19 september 2013.

DE ACT
I Am Oak is het geesteskind van Kuijken. De introverte liedjesschrijver bracht in drie jaar tijd, drie sterke platen uit. Doordat Kuijken zichzelf drie keer wist te vernieuwen, leverde dat steeds lovende kritieken op van de Nederlandse pers. De kleine folkliedjes van 'On Claws' maakten op het 3voor12-award winnende album 'Oasem' plaats voor keyboards. Op 'Nowhere Or Tammensaari' hoorden we meer gitaren en een echt band-geluid, maar bleef het geluid desondanks karakteristiek leeg. Dit jaar verscheen (nog) niet de vierde op rij. Wel werd debuutplaat 'On Claws' opnieuw uitgegeven door platenlabel Snowstar.

HET NUMMER
Lastig kiezen. 'Ancient', 'Storm' en 'Famine' worden vanavond uitstekend uitgevoerd. Het geluid is leeg, breekbaar en de quasi-verveelde stem van Kuijken zorgt geregeld voor kippenvel. Maar vooruit: de opbouw van 'Marrow' komt wel gruwelijk goed uit de verf. Wanneer Kuijken even alleen met akoestische gitaar overblijft, lijkt de tijd even stil te staan. Waanzinnig.

OOK OPMERKELIJK
De set wordt afgesloten met 'Murmur'. Op het eerste gehoor gewoon een standaard I Am Oak-liedje, ware het niet dat de climax live behoorlijk wordt aangedikt. Er volgt een lang uitgespannen psychedelische jam met spacy gitaarwerk die niemand ziet aankomen.

HET PUBLIEK
... houdt de adem in en reageert het enthousiast op hitje 'On Trees Birds And Fire', vanavond opgedragen aan ene Suzanne. Helaas knarst de versterker van bassist Stephan Brauer in de tweede helft van dit nummer zo hard, dat de band noodgedwongen moet stoppen. De band lost dit vervolgens goed op door een grappige anekdote te vertellen en het laatste couplet weer te hervatten.

HET OORDEEL
De ambiance van het theater past I Am Oak als een op maat gemaakt pak. Het geluid klinkt kraakhelder en de band lijkt zich op zijn gemak te voelen. Kuijken is een introverte persoonlijkheid en zeker geen podiumbeest. Wel gaan zijn liedjes vanavond recht naar het hart. Als het verwisselen en stemmen van gitaren nog iets soepeler verloopt, behoord I Am Oak definitief tot een van de beste livebands uit Nederland. 

DE FOTO