Fenster, Cul de Sac, Vrijdag 20 September.

 

Fenster is op het eerste oog een typische Incubate act, schuchter en fashionably late betreden drie heren en een dame het podium dat vol staat met een combinatie van alledaagse instrumenten en moeilijk definieerbare elektronische mikmak. Markant detail is dat het een en ander ook nog eens op een heuse strijkplak staat uitgestald. Muzikaal gezien is Fenster even opzienbarend als de podiumpresentatie doet vermoeden, het viertal produceert een divers geluid dat zich tussen quasi radiovriendelijke dreampop en onnavolgbare geluidcollages laat plaatsen. Kijk er niet raar van op wanneer U binnen eenzelfde nummer staat de heupwiegen op de melodieën en luttele seconden later staat te luisteren naar dolfijngeluiden.

Dat zijn er eigenlijk meerdere. Zo luisteren we vroeg in de set naar iets nog het meest wegheeft van een hoog opgelopen dolfijnendiscussie waarna het kwartet ons, net voor we het spoor helemaal bijster zijn, richting een fijne melodie stuurt. Euforie alom. Een ander moment dat we met  graagte noteren is wanneer drie bandleden zich een weg richting het drumstel banen om daar eens flink los te gaan.

Langzaamaan winnen de muzikanten zieltjes, dat voel je. Aanvankelijk staan we perplex maar naarmate de set vordert worden allemaal stiekem fan van Fenster. Ook het enige vrouwelijke bandlid lijkt dit aan te voelen en waagt tijdens het laatste nummer dapper de sprong in de danskuil maar helaas, geen van de mannen op de eerste rij lijkt de dans met haar aan te durven.

Ik herhaal het nog maar eens: een strijkplank! Zulke mooie liederen maken en dan je materiaal uit moeten stallen op een strijkplank, het is te hopen dat er veel gekocht is bij Fenster B.V. zodat er op zijn minst in een hip tafeltje geïnvesteerd kan worden.

Op Black Metal Friday is het voor de bravere acts vanzelfsprekend moeilijk om een volle zaal te trekken. Fenster laat zich niet kisten en doet het met een handjevol dankbare enthousiastelingen.

Fenster steekt haar neus nadrukkelijk aan het venster.