#Roadburn 2013: The Midnight Ghost Train weigert te ontsporen

Motherf*cking Amerikaanse motherf*ckers uit motherf*cking Kansas blijven niet lang genoeg spannend

Freek Verhulst ,

Stage01 blijkt wederom veel te klein voor een Roadburn-act. Men staat als haringen in een ton en de beklemmende hitte stijgt tot bijna gevaarlijke proporties. En dan moet The Midnight Ghost Train nog beginnen, een band waarvan je mag verwachten dat de zweep erover gegooid wordt.

CONCERT
The Midnight Ghost Train, Stage01, 18 april 2013

MUZIEK
Rechttoe-rechtaan hardrock, met strakke riffs en dito solo's. Typisch Amerikaans, zo je wilt. Zeker getuige de met 'motherf*cking' doordrenkte speaches tussen de nummers door.

PLUS
Het begin van de set is lekker strak en biedt ondanks de verzengende hitte een uitstekend excuus om gigantisch te gaan lopen headbangen op de donderdagavond. De perfecte opmaat naar een nog vuiger, harder en steviger uiteinde, zodat men Stage01 aan het eind van de set volledig uitgeput verlaat.

MIN
Maar de band lijkt het kruit juist al in de eerste nummers verschoten te hebben. De groep heeft weinig meer dan steeds hetzelfde trucje in huis te hebben en het eindeloze en über-Amerikaanse ge-"We're The motherf*cking Midnight motherf*cking Ghost Train" begint naar verloop van tijd ook bloedirritant te worden. De helft van het publiek in Stage01 lijkt dat ook niet veel langer dan een half uur te trekken, waardoor uw recensent in ieder geval wat lucht overhoudt aan het eind van de show. Dat dan weer wel.

CONCLUSIE
The Midnight Ghost Train is te voorspelbaar en eentonig om de aandacht gedurende de hele set vast te houden, logisch dat veel aanwezigen kiezen voor een extra overstap.