#Roadburn 2013: Green Room te klein voor charismatische Blues Pills

Blues Pills biedt toegankelijke stonerblues in bomvolle zaal

Dirk Stolk ,

Een mooie vrouw achter de microfoon, vliegensvlugge vingers op de gitaar en een stuwende ritmesectie. Deze formatie bewijst met stonerblues dat er op Roadburn ook ruimte is voor een meer toegankelijk geluid, wat resulteert in een tot de nok toe gevulde Green Room.

CONCERT
Blues Pills, Green Room, donderdag 18 april

MUZIEK
Alhoewel het de eerste show van de tour is, heeft Blues Pills geen tijd nodig om in te komen. Vanaf de eerste noot zitten zowel band als het publiek op dezelfde lijn en deze magie houdt aan tot het allerlaatste nummer; zo krijgt een eerbetoon aan een vriend de ontzettend drukke zaal muisstil en gaan de vuisten in de lucht bij het vorig jaar verschenen nummer Black Smoke. Zoals de naam al doet vermoeden, liggen de roots van het Amerikaanse kwartet in de blues, aangevuld met een laag stoner. Een sterke opbouw -van een getokkeld intro naar een uitbarstende gitaarsolo- is de basis, waarbij zangeres Elin Larsson haar dijk van een soulvolle stem inzet om het een krachtig rockend en swingend geheel te maken.

PLUS
Een mooie, charmante en bescheiden frontvrouw die met een uiterst zwoele stem 'knock on my door, baby' fluistert is natuurlijk woest erotisch. Een band die daarachter met strakke stonerblues komt ook.

MIN
Vol = vol. Er kunnen niet meer mensen in de Green Room dan er plek is. Dit zorgt achterin de zaal voor kleine ergernissen en gefluister. Al is dit slechts een minimaal vlekje op een ijzersterk en foutloos optreden.

CONCLUSIE
Roadburn-muziek niet toegankelijk voor niet-Roadburners? Onzin, bewijst Blues Pills. Een compromis tussen het stevige gitaarwerk uit de stoner en de solo's en het gevoel uit de blues. Verzoek aan de organisatie: volgend jaar weer, maar dan in een grotere zaal.