Hemel boven Tilburg kleurt roze dankzij Incubated 18

Laatste Incubated-editie van het seizoen vergast bezoekers op een portie ruige potenrock

Maarten de Waal ,

Wat vliegt de tijd soms toch, lieve kindertjes – vanavond kunnen we ons opmaken voor alweer de laatste Incubated-avond voor de zomerstop. Maar met Harvey Milk en Circle op het affiche belooft het wel een kleffe, zwoele avond te worden, en dat niet alleen vanwege de hevige neerslag die ons op de heenweg teistert….

HARVEY MILK

Dit trio uit Athens, Georgia heeft zich vernoemd naar de bekende homo-activist uit San Francisco, die dankzij de film van Gus van Sant (met Sean Penn in de hoofdrol) ook buiten Frisco als een soort held en martelaar in het bewustzijn van de arthouse-liefhebber is doorgedrongen. Zo ook bij deze stoere, voor tweederde bebaarde mannen op leeftijd, die hun gehoorbeschadiging proberen te compenseren door loeihard ertegen aan te gaan. Van die andere bekende homofilm uit de recente historie, ‘Brokeback Mountain’, weten we dat jeanetten vaak liefhebbers van woeste, ongerepte natuur zijn, en het mag dan ook geen verbazing wekken dat de veelal traag uitgevoerde doomsludge van onze Amerikaanse vrienden associaties oproept met een langzaam aanrollende steenlawine die een argeloze bezoeker van bijvoorbeeld de Grand Canyon zomaar zou kunnen overvallen. 

Maar de heren hebben ook een tedere, gevoelige kant, wat zeker bij hun laatste nummer goed uit de verf komt – een mooi uitgesponnen compositie die van een Tom Waits-achtige kwetsbare intro, druipend van de, uiteraard zeer oprecht gemeende, soldatenromantiek, langzaam aanzwelt tot een magistraal en episch einde. Eerder in de set ging er na zo’n gevoelige passage wat mis met de techniek, wat helaas de magie een beetje verbrak, maar al met al was dit een heel aardige opwarmer voor de Finse hoofdschotel… 

CIRCLE

Wanneer we tussen de optredens door even wat frisse lucht happen, valt ons op dat de regen is weggetrokken en tussen het grijs en grauw een vaag streepje roze aan de avondhemel is verschenen. Dat nu is de kracht van muziek, zoals de wilden met hun regendansen reeds bevroedden – en naar onze bescheiden mening was dit eerbetoon van de natuur aan de verre nazaten van de Hunnen uit het Hoge Noorden niet meer dan terecht, want verdorie, wat zetten die Finnen toch een heerlijke set neer vanavond. In de korte tijdsspanne van nog geen twee decennia hebben deze stille en bescheiden noeste werkers uit Pori, de Stad der Beren, al enkele tientallen werkjes uitgebracht, zeer verscheiden in stijl en aanpak, maar duidelijk bezield door de overkoepelende visie van bandleider en enige vaste waarde Jussi Lehtisalo, die de Finse humor en folklore op bewonderenswaardige wijze in het metalidioom weet in te brengen.

Hoe moeten we deze muziek omschrijven? Laten we het houden op sjamanistische avant garde glamblackmetal, om de lezer een indruk te geven. Hele fijne eigenzinnige metal met een repititieve rituele vibe die de stemmen van de voorouders ook in de moderne wereld levend houdt. Vroeger, toen we nog in stamverband leefden, toen wisten de mensen zich nog te kleden, zeker voor een feestelijke gelegenheid, en ook dat heeft deze band behouden, getuige de oogverblindend kleurige uitdossing. De dronken Freddie-Mercury-meets-Rob-Halford podiumpresentatie van de toetsenist en leadzanger maakt het hele plaatje compleet – ook de rest van de band put zich overigens uit in stoere (glam)metalposes die de amusementswaarde van dit optreden zeker geen kwaad doen.  

Een en ander kan echter niet verhullen dat de band ook uitstekend kan musiceren – hier en daar verliezen sommige bezoekers  hun geduld wanneer de band naar hun zin wat al te abstracte klanklandschappen produceert (sommige mensen hebben een duidelijk herkenbare melodie of ritmische ‘hook’ nodig als aangrijpingspunt voor hun muzikale beleving, anders wordt het hen allemaal te veel, de stakkers), maar gelukkig weet de band ook heel goed rechttoe rechtaan te rocken, waardoor ook de muzikaal wat minder begaafden uiteindelijk goed meekunnen. Na een toegift en een gezellig Fins volksdansje is de koek dan eindelijk op, en kunnen we terugzien op een knallende afsluiter van een zeer geslaagd Incubated-seizoen. We kijken nu al uit naar het volgende…