Het eerste voorprogramma By Definition brengt het publiek stoner/grunge waar makkelijk naar te luisteren is. Het publiek reageert, voor wat betreft de leeftijdscategorie, positief met wat headbangers en tikkende voetjes. Een echte ‘opwarmer’ is het helaas niet, ondanks dat de band een strakke presentatie neerzet. Tweede voorprogramma is Tracer: stonerrock met supersleezy clean vocals. Deze band stond 16 mei nog in de Little Devil, die vanwege de kleine locatie wat minder overkwam. In 013 heeft de band drie nummers nodig om in te spelen, maar daarna maken ze heerlijk, gitaarglijdende nummers. Doordat deze band meerkoppig is, zowel gitarist als bassist zingen, wordt het optreden minder dynamisch. Als de gitaarsolo’s losbarstten gaat ook het publiek mee en is deze Australische band een goede starter.
Black Label Society maakt beleving compleet met superstrakke metalshow
‘De kracht van het herhalen’
In 2011 stonden de mannen van deze heavymetalband drie keer in Nederland, dit jaar deden zij alleen 013 aan. Na voorheen wat kleine zaaltjes met weinig kaartverkoop, op dit keer een goede opkomst voor de Dommelsch Zaal.
Met een strak programma begint Black Label Society prima op tijd. Het bleek dat veel mensen beide voorprogramma’s niet hadden gezien en pas tijdens de intro naar binnen stroomde. Het jongere publiek verzamelt zich vooraan en de echte bikers verspreiden zich over de trappen en achterin. Na een enigszins lange intro valt de frontdrop naar beneden en opent deze legendarische metalband een spetterende show. Het ‘over het algemeen’ volwassen publiek verwelkomt Black Label Society met luid geklap en gebrul en hiermee staat meteen vast dat deze show wat zal beloven. Zakk Wylde, de oprichter en gitarist van Black Label Society, kiest ervoor om geen inleiding te geven en speelt de eerste drie nummers Crazy Horse, Overload en Demise Of Sanity regelrecht door. Het publiek wordt ondergedompeld en de beleving is top. Pas daarna introduceert hij zijn band, inclusief een waslijst aan bijnamen, zeker tien minuten en gaat vervolgens over op het nummer Stillborn. Na een handje vol populaire songs die iedere langharige metalhead kan meezingen worden er opblaasballen in het publiek gegooid en komt het publiek wat los.
Tot groot genoegen van het aanwezige publiek neemt Zakk Wylde plaats achter het keyboard en wordt het licht gedimd voor ‘In This River’, een nummer wat is gemaakt als eerbetoon aan de ex-gitarist Dimebag Darrel van Pantera die in 2004 werd neergeschoten. Het publiek reageert met aanstekers en aangeslagen stemmen.Uiteindelijk wordt het nummer begeleid op bass, welke de overloop van Zakk op keyboard naar de giga solo van Zakk op gitaar dekt.
‘In This River’ was een mooie opening voor de solo die volgt, en die Zakk absoluut alleen voor zichzelf speelt. De eerste paar minuten van deze solo worden enthousiast ontvangen, maar na een minuut of 5 begint het enigszins te vervelen en als Zakk zich dan ook niet tot het publiek richt is de lol er snel vanaf. Na deze gigantische domper wordt het volgende nummer Funeral Bell een gigantische plus. De wat jongere BLS-fans starten een pit en de wat oudere laten hun lange, blonde haren op de maat van de ‘ooooh so high’ meedansen. Ze sluiten af met Suicide Messiah wat met de versterkermuur totaal tot zijn recht komt en het publiek krijgt precies waar het voor gekomen is. Niet alleen een legendarische metalshow, maar een beleving!