Gesteund door een volle zaal vrienden, familieleden en klasgenoten beklommen acht acts van eerstejaars Rockacademiestudenten het podium, gretig om te laten zien wat ze het afgelopen half jaar hebben geleerd. De keuken van de Rockacademie heeft vaker smakelijke acts geserveerd, maar is deze nieuwe generatie net zo goed?
Kay Ketting
Het geluid van Kay Ketting (tevens de naam van de drummer) is nog het beste te benoemen als funkrock met een zilveren poprandje. De funk komt van de band, het poprandje wordt geleverd door de kristalzuivere stem van zangeres Marleen Langevoort. De studenten zijn goed op elkaar ingespeeld ondanks de korte tijd dat ze bij elkaar zijn maar de show mist nog de nodige bite. Grote verassing is het stemgeluid van bassiste Veerle Kiliaan. Met haar strakke funkbas en zoete soulstem nijgt ze naar een adolescente Bettie Davis.
Jong Rockbloed bewijst zich in 013
Bands missen nog eigen geluid
Voor de tweede keer dit jaar vertoonden propedeuse studenten van de Tilburgse Rockacademie hun kunsten in de Kleine Zaal van 013 tijdens de Performing Night. Zes bands en een koor sierden de line-up van 28 februari met veel enthousiasme en energie, maar zijn ze allemaal uit het juiste hout gesneden om verder te komen dan het eerste jaar?
Gewoon Bent
Rapformatie Gewoon Bent kenmerkt zich door de melodieën van producer Marlon Bizzo en het strakke drumwerk van Kay Ketting die samen zorgen voor een aanstekelijke dansbaarheid. In de teksten van rapper Bruno Prent zitten vaak geijkte woordspelingen en weinig indrukwekkende uitdrukkingen. Deze worden afgewisselde met eerlijke teksten die heel diep weten te raken. Zanger Kevin van Welie vult de gaten goed op. Laat je niet misleiden door zijn jongensachtige uiterlijk, Kevins zang is onberispelijk.
Zombie Fishes
Anouk. Bam. Recensie klaar. En dat is jammer want de muzikanten van Zombie Fishes zijn stuk voor stuk heel goed. Gitarist Tomas Luyke lijkt zijn geluid bij de band nog niet helemaal te hebben gevonden maar hij speelt als een god, en zangeres Nina Kaiser heeft een geloofwaardig rockgeluid. De vergelijking met Anouk blijkt tijdens het laatste lied compleet ongegrond. Hier wordt een progrockgrunge-sound neergezet die je meevoert, voornamelijk door Kaisers zang. Within Temptation meets Bush en gaat vreemd met Stone Roses. Wat een geluid.
Pica Pica
De drie singer/songwriters van Pica Pica doen samen wat ze apart ook doen: singer/songwriterliedjes maken die makkelijk in het gehoor liggen. Zo af en toe flirten ze met folkinvloeden maar verder gaat die affaire niet. Renée Stam is bijna een regelrechte kopie van Laura Jansen: blonde lokken, zowel lieve als diepe stem en natuurlijk de piano. Niet slecht maar helaas ook niet innovatief.
Tomas Luyke bewijst hier dat hij met de combinatie van zang en gitaar een geluid van Jeff Buckley-kwaliteit kan produceren en zangeres Nina Giampaolo is echt verrassend. Haar stem is fragiel en sterk tegelijk wanneer ze zachtjes haar liedjes zingt. Cocorosie is er niks bij.
Het Koor
Het is de eerste keer dat een koor het gehaald heeft tot een Performing Night van het propedeusejaar van de Rockacademie. Het koor bestaat uit zo ongeveer elke vocalist die vanavond een plek had in een band, en nog een paar meer.
De stemmen zijn goed op elkaar afgestemd qua volume en de stemkleuren mengen zich probleemloos met elkaar. Het is jammer dat het koor niet de uitdaging is aangegaan van een a capella-stuk waarbij alle vocalisten de instrumenten invullen, maar zich heeft neergelegd bij de gebruikelijke drie- of vierstemmigheid.
Band 15
De hitpotentie van deze groep jonge muzikanten ziet hem in de combinatie van rap en vocals. Alles klinkt origineel en nieuw maar ergens in het achterhoofd hangt de herinnering aan iets vergelijkbaars. De energieke hiphop/ funkrock heeft een Rage Against The Machine gevoel, terwijl de zang van Famke Rauch alles een Guano Apes-draai geeft. De rapteksten van Sem Geurten zijn niet maatschappijkritisch maar dat is niet noodzakelijk voor een goede flow.
Band 10
Ook de laatste band van de avond heeft iets weg van Guano Apes. En ook dat is bijna geheel te danken aan vocaliste Marloes Nogarede. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk, of komt het toch door die strakke baslijnen van Tom Smeenk? Deze muzikanten klinken met hun heupwiegende funkpoprock als Bettie Davis 'on XTC and coke'.
Conclusie
Het is duidelijk dat de muzikanten bij elkaar op school zitten want er zijn geen bands met een duidelijk eigen geluid. Aan de andere kant zijn de getoonde acts veel waard. De helft van een band zit hem in het imago. Dat kleine stukje marketing waar elke professionele band lang over na moet denken om het goed te krijgen.
Wat deze studenten hebben laten zien na een halfjaar scholing zijn goed gebalanceerde bands en sterke individuele muzikanten die, met nog meer inzet en liefde voor muziek, kunnen uitgroeien tot grote namen.