Met een gebbetje over carnaval krijgt zanger en gitarist Jeroen Ligter van het Amsterdamse bluesviertal Giant Tiger Hooch (ook wel 76 Giant Tiger Hooch genoemd) het publiek nog niet helemaal om, maar als bij een nieuw nummer het coda fout gaat geeft de zaal op instigatie van Ligter vrolijk rapportcijfers. Dit en de ietwat wegschuivende basdrum van drummer Johannes de Boer doen echter niets af aan het terechte enthousiasme van het publiek voor dit zeer patente voorprogramma.
Vanaf het begin van het optreden van Cuban Heels blaast Richard Koster middels zijn mondharmonica de blues in ieders poriën en toont aan dat de leegte vlak voor het podium onverdiend is. Tweede nummer 'Get Me Outta Here' (opener van hun goed ontvangen laatste plaat 'Gritbag') daarentegen laat horen dat de band ook door soul is beïnvloed. Maar de nadruk van de band ligt op vuige blues waarop het publiek, voornamelijk bestaande uit (iets) oudere jongeren, steeds actiever meebeweegt.
Na Eddie Floyds 'Big Bird' (niet te verwarren met.. enfin, dat snap je wel) krijgt de lekker lange Mississippi Fred McDowell-cover 'Over The Hill' een ultieme fade-out die de stilte opzoekt. Helaas lullen en lachen enkele bezoekers er aanvankelijk nog even doorheen, maar uiteindelijk is het op het moment dat het nummer eindigt doodstil waarmee het besef van de stilte alomtegenwoordig is. Een schitterend contrast met de bluesgrooves van de dampende band.
Voordat de groep er in september 2010 tijdelijk mee stopte toen gitarist Rico Gerfen (vervangen door T-99'er Mischa den Haring) er de brui aan gaf, werd Cuban Heels vaandeldrager van de rauwe blues genoemd. Gezien het ongepolijste stemgeluid van zanger Jan Hidding en de felle bluesharmonicaklanken van Koster een begrijpelijke blijk van waardering. Vanavond is bewezen dat dit predicaat nog altijd van toepassing is op de formidabele band.