Iedereen die na zes dagen Incubate even stevig wakker geschud moet worden, is volledig aan het juiste adres bij Heinz Karlhausen en zijn Diatonics, die het zondagprogramma in Sounds aftrappen. Met een oorsplijtende grindjazz-performance rammelt dit in Rotterdam gevestigde trio de ruiten bijna uit de voegen. Het drietal speelt echter niet alleen heel hard, maar ook bijzonder creatief: de razende tonen van de tenorsaxofonist worden regelmatig meteen opgeslagen en geloopt, de drummer haalt het onderste uit zijn drumkit en voegt daar bij tijd en wijle ook nog wat rinkelende bellen aan toe, en de bassist blinkt uit in het produceren van vage, vervormde geluiden die het gehoor vaak eerder als klanken uit de kosmos dan als bastonen identificeert. Het complexe resultaat is overigens zeker niet gespeend van humor, zoals de droge bespiegelingen over cowboys en pornoacteurs tussen de stukken door al treffend aangeven. Een uiterst effectieve opdoffer aan het begin van deze laatste dag. (WdW)

Dat grondige tandheelkundige ingrepen oorzaak kunnen zijn van intense pijn, is bekend. Dit trio stelt zich vandaag in Paradox ten doel daar een passende soundtrack bij te maken met een enorme bak felle herrie die op den duur zelfs beton zou doen barsten. Het borende geluidsgeweld dat trommelaar, bassist en gitarist met een niet aflatend volume op de zaal afvuren, komt echter voortijdig ten einde wanneer de trapdrums het begeven. Desalniettemin een indrukwekkend staaltje vrij rammen.

Of Paradox deze zondag nog niet genoeg op zijn grondvesten heeft geschud, komt Caspar Broetzmann ook nog even langs met zijn Massaker trio. Hoewel dit drietal dezelfde instrumenten (gitaar, bas, drums) hanteert als de vorige twee acts op deze plek en net als Fully Blown Dental Reform in het woeste improvisatiegenre thuishoort, is hun benadering duidelijk anders. Dat heeft vooral te maken met de ruimtelijkheid van het groepsgeluid: net als pioniers op het instrument zoals Jimi Hendrix en Thurston Moore maakt Broetzmann ten volle gebruik van de enorme klankmogelijkheden die de elektrische gitaar biedt. Voeg daarbij de attitude van zijn vader - die twee jaar geleden al indruk maakte op dit festival met zijn Full Blast - plus de stimulerende bijdragen van de andere twee bandleden, en je krijgt een waarlijk vernietigende performance.

Voor het derde en laatste unieke optreden van voormalig Can zanger Damo Suzuki in De NWE Vorst staat een gelegenheidsorkest paraat waarin onder anderen Carla Bozulich en Dominic Cramp van Evangelista plaatsnemen, terwijl het instrumentarium naast drums, toetsen en (bas)gitaren ook tuba, elektronica en moeilijk te categoriseren creaties omvat. Uit de aard der zaak geeft dit ensemble niet de meest strak geregisseerde performance ooit, maar het enthousiasme van de deelnemers is onmiskenbaar en de collectieve muzikale inspanningen leiden regelmatig tot energieke climaxen. Bovenal ademt dit concert de geest van onafhankelijke cultuur die dit festival al vanaf het begin draagt, en als zodanig vormt dit spontane 'Gesamtkunstwerk' een uitermate treffende afsluiting van het zondagprogramma in deze theaterzaal. Een dik kwartier na de voorgenomen eindtijd is het feest echter definitief voorbij en kan het publiek zich nog even richting Buzzcocks begeven.