MACRONIZM - MILLER TIME Netjes om vijf voor negen zit ik in een redelijk lege Miller. Nee, redelijk leeg is niet het goede woord. Ken je dat gevoel dat je ontzettend moet poepen en eindelijk kan? Nou, zo leeg als je darmen dan voelen, zo leeg was het in Miller Time. Gelukkig komen er na een kwartiertje wat mensen binnendruppelen, maar deze mensen zijn niet echt gekomen om naar Macronizm te kijken. Ze hangen een beetje aan de bar of drinken een kopje koffie aan een tafeltje. Om kwart over negen lijkt het alsof Macronizm eindelijk gaat beginnen, maar dit blijkt alleen de soundcheck te zijn. Als om half tien Macronizm het aandurft om te beginnen met zijn Nederlandstalige rap, sta ik eigenlijk al op het punt om te vertrekken naar de volgende act. De raps van Macronizm zijn al bij al niet zo origineel om me hier langer te binden, maar het valt voor Macronizm ook waarschijnlijk ook niet mee om in een leeg café te spelen. (JB) ILANOIS - BOLLE “Van moeilijk kijken wordt je muziek echt niet beter”, dat is het eerste dat ik denk als ik het Friese Ilanois zie spelen. Niet dat het slecht is, de nummers zijn goed opgebouwd, er staan vier goede muzikanten op het podium en de zang is ook aan te horen. Het ligt er vooral aan dat de band aan elkaar hangt van clichés. Noem een van de bands die met gemak de Arena of Ahoy voltrekt en je weet zeker dat Ilanois er naar heeft geluisterd. De muziek is alles behalve origineel. Het publiek in café Bolle lijkt er niet echt mee te zitten. Het staat behoorlijk vol en een groot deel van het publiek staat ook daadwerkelijk te luisteren, iets wat bij andere optredens regelmatig tegenvalt. Publiek of niet, de band trekt zich helemaal nergens iets van aan en blijft verdergaan met moeilijke gezichten trekken, veel te lange solo’s spelen en clichés over het publiek heenstorten. (MdV) THE HYPE - BOOGIE WONDERLAND Ze zien eruit als The Arctic Monkeys, ze klinken als The Beatles anno 2007; we hebben het hier over The Hype. Aanvankelijk zouden ze niet in Tilburg optreden, maar omdat Imelda ziek is mogen zij vanavond de lege plek opvullen. Het Noord-Hollandse vijftal maakt aanstekelijke feelgood pop. Trek je bloemetjesjurk of rushesblouse maar aan, want deze jongens nemen je mee terug naar de jaren zestig. Catchy melodieën, simpele teksten en natuurlijk de bijbehorende ooh's, aah's en papapa's: op muzikaal gebied is het helemaal compleet. The Hype zet een energieke show neer waarin naast eigen nummers ook covers van (natuurlijk) The Beatles en The Who aan bod komen. Enig minpuntje is dat de zanger en toetsenist, gehuld in een jaren zestig outfit, helemaal uit hun dak gaan, terwijl de gitarist, bassist en drummer in hun gewone kloffie er wat stoïcijns bijstaan. Jammer, maar buiten dat kunnen we zeggen dat The Hype zich vanavond met succes heeft gepresenteerd aan het Tilburgs publiek. Voor wie het vijftal heeft gemist of voor wie er geen genoeg van kan krijgen, The Hype staat volgende week op de Popronde in Middelburg en Eindhoven. (AN) ALABAMA CAMPBELL - DE PLAATS Café de Plaats biedt ruimte aan een blues-legende. James 'Alabama' Campbell is zijn naam. Hij zingt en speelt de blues al vanaf zijn vijfde. Op zijn tiende formeerde hij zijn eerste trio. Verder heeft hij gespeeld met onder andere Muddy Waters, B.B King, Art Blackey en Nina Simone. Vanavond is de 58-jarige Campbell gekomen als kwintet. Opmerkelijk daarbij is dat hij buiten hemzelf nog een pianist heeft meegenomen. Onmiddelijk wordt duidelijk dat het lekker swingt. Niet gek dat een 50+ stelletje zich weer even achttien voelt en hun beste dansmoves uit de kast halen, om weer even terug in de tijd te gaan. Dit houden zij ongeveer vijf nummers vol, net zoals uw recensent. Het geluid is erg mat, de gitaarpartijen, tot ergernis van de gitarist zelf, amper hoorbaar en de nummers lijken mede door de vaste bluesschema's op den duur erg veel op elkaar. Ondanks dat het swingt lijkt Alabama Campbell meer geschikt als achtergrondband voor de zilveren bruiloft van je opa en oma, dan voor deze editie van de Popronde. (JD) THE GIRLS - BRANDPUNT "Papi, papi, papi chulo" klinkt het uit de boxen in een volle Brandpunt. Het is kwart over elf en nog geen spoor te bekennen van The Girls, terwijl die drie kwartier geleden zouden moeten beginnen volgens het vernieuwde programma. Het viertal, afkomstig uit Meppel, won een aantal weken geleden de TMF Kweekvijver Award, speelde op de TMF Awards, won de Drentse Popprijs en stond in het voorprogramma van Razorlight. Dat belooft veel goeds, toch? Rond kwart voor twaalf komt er dan eindelijk wat beweging op het podium. De jongens beginnen met soundchecken, maar dat duurt wel erg lang. O, zijn we al begonnen? Zonder enkele presentatie of feeling met het publiek speelt The Girls zijn repertoir. Simpele poprock vult het café, maar dat lijkt weinig toeschouwer te kunnen bekoren. Het publiek verkiest liever een plekje achterin het café om bij te kletsen. En terecht, want om op het smalle strookje voor het podium te gaan staan, is ook niet zo'n pretje. Waar het ook aan mag liggen, de locatie, het podium of de muziek, The Girls slaagt er niet in om een goede afsluiter op het Piusplein neer te zetten en Tilburg te overtuigen. (AN)