Tien Tilburgse bands. Eentje minder dan vorig jaar, maar daar doen we niet moeilijk over. Een videoscherm aan de linkerkant opent ieder optreden met een korte voorstelling die of in een staan van dronkenschap of in een staat van totale meligheid is opgenomen. Maar dat is een bijzaak. Het gaat om de muziek en voor deze gelegenheid doen we het eens keer anders en houden we een vragenlijstje bij voor ieder optreden. 14:30 - 15:00 Daytona Super Six WIE? Daytona Super Six. Een viertal heren, waarvan er één stiekem uit Eindhoven komt, die sinds 2003 bezig zijn. De drummer is ook te bewonderen bij Mur-Dog en ook de andere leden hebben er andere projecten naast. WAT? Snoeiharde metal, hardcore, stoner, speedrock, fucking hell yeah rock. Geen gezeik, raggen met die hap. HOE? Door het podium op te lopen met een gitaar, bas, microfoon of drumstokken en helemaal los te gaan. Door met een walm van diesel en alcohol de hele zaal wakker te blazen. Ze daardoor laten vergeten dat ze nog een gloeiende kater van de avond ervoor hadden. Door met zijn vieren een bak heel erg gezonde herrie te produceren en de hele zaal opzweept om aan de kater van morgen te werken. DUS? EN? Is het bovenstaande niet iets te ophemelend? Hell no! Deze gasten weten waar de mosterd is verstopt en likken dat en andere potjes graag op het podium voor je neus leeg. Al was de zaal nog vrij leeg, iedereen was geboeid door deze eerste no-nonsense rock act. De helft van het publiek gooide hun glas cola op de grond en liep naar de bar om bier te halen. Vooral de gitarist en bassist deden het alcohol in mijn aderen sneller stromen. De zanger zou nog iets aan zijn uitspraak kunnen werken want het leek amper op Engels. Ooh wacht, dat schreeuwen is nu eenmaal onverstaanbaar. Het past natuurlijk wel goed bij de ongelofelijk lekkere riffs en basloopjes. Maar een beetje zonde vond ik het af en toe wel. Iedereen die het voor elkaar had gekregen om zo vroeg uit zijn bed te rollen, kon hier genieten van een set met strakke drums, snelle gitaarriffs en een bassist die van mij tot beste bassist van de dag mag worden uitverkozen. Tel daar nog een zeer vies schreeuwende energieke Eindhovense zanger bij op en je hebt een geweldig rockact waar je elke zondag ochtend wel mee wilt wakker worden. (RvD) ------------------------------------------------------------------------------------------- 15:15 - 15:45 The Germaphonics WIE? The Germaphonics, een driekoppige band, bestaande uit 2 kale koppen en een krullenbol. Oftewel Max Sigmans (gitarist, zanger), Mathijs Vermeulen (bassist) en Mark Kieboom (drummer). Ze wonnen in 2005 de Cul de Sac's bandwedstrijd Lucas Dec en zijn bezig met het opnemen van wat materiaal. WAT? Dit trio speelt vrolijke en enthousiaste surfrock 'n' roll, je kan het ook bluesabilly noemen. Het is een mix van surf, rock 'n' roll, blues en rockabilly en past dus eigenlijk in geen enkel hokje. HOE? Met veel energie spelen ze alle bekende en minder bekende nummers in snel tempo achter elkaar. Zo nu en dan een bierslok pauze, het blijft surfrock 'n' roll. DUS? EN? Met het bekende nummer 'Germaswing' is het optreden geopend. De surf 'n' roll vloeit van het podium. Een goed geoliede show, waar toch best veel nummer op elkaar beginnen te lijken als je ze een half uur achter elkaar hoort. Toch zijn The Germaphonics voor genoeg mensen de moeite waard om te blijven kijken, en gaan ze niet gelijk bij het eerste beste nummer andere zalen opzoeken. (KR) ------------------------------------------------------------------------------------------- 16:00 - 16:30 KGV WIE? KGV, één van de twee acts die vanavond het hiphoppende deel van Tilburg vertegenwoordigen. Vroeger waren ze beter bekend als Kogelvrij, misschien dat vandaar de aparte afkorting vandaan komt? WAT? Twee MC's en één DJ. De beats die DJ D-Flxz uit zijn draaitafels tovert zijn duister als een soort Opgezwolle van het Zuiden. De donkerbruine bas trilt je amandelen uit je keel (als je nog wel je amandelen hebt) en er passeren interessante, onconventionele samples de revue. HOE? Met veel passie, maar met passie alleen red je het niet. De flow van de MC's is niet altijd even lekker vanwege een lettergreep meer of minder. En als je eerst gaat rappen over respect terwijl je het later hebt over op iemand spugen en tegen iemand aankijken als je trapt tegen z'n kop... hou dan maar op. DUS? EN? Een grappig staaltje beat-jugglen gaat op het eind letterlijk de mist in als D-Flxz totaal omgeven wordt door rook en ondanks dat hij zich er niet door laat afleiden krijgt hij geen respons uit het publiek. Het is dan ook moeilijk om het juiste publiek te bereiken als je tussen twee gitaar-bands staat, en aangezien hiphop nog altijd een zaak is van geven en nemen, mag je ervan uitgaan dat bij het juiste publiek KGV toch een stuk beter tot zijn recht komt. (BvD) ------------------------------------------------------------------------------------------- 16:45 - 17:15 Blind Trash WIE? Deze band bestaat al een tijdje, maar sinds de nieuwe drummer zijn ze een hele andere kant uitgegaan. Deze mannen, Jorden de Wolff (gitaar), Jozua Zaagman (basgitaar), Nicolas Hamel (drums), Roelof de Brouwer (zanger) en Simon Rood (gitaar), vormen samen Blind Trash. Eerder dit jaar speelden zij ook in de voorrondes van Emergenza. En het nieuwe album komt eraan. WAT? Emocore, of hoe ze het zelf zien, melodieuze, emotionele rock, recht vanuit het hart. Gevoel zit er in hun muziek, dat is duidelijk. HOE? De drummer op zijn pantoffels, de gitarist, en bassist op hun blote voeten, de rest wel gewoon met schoenen aan. Zo spelen ze vol energie tot bijna wild een half uur lang hun emotionele nummers. Eén ding is zeker, in de grote zaal van 013 komt Blind Trash veel beter tot zijn recht, dan in de kleine Batcave. DUS? EN? Op het grotere podium heeft ieder bandlid de ruimte om rond te hupsen, vooral voor de zanger is dit van groot belang, hij heeft de ruimte nodig. Dat laat hij zien ook, hij neemt de ruimte. Jammer dat hij bij het laatste nummer zijn microfoon los rukt. Wild is net weer iets anders dan energiek. De zaal is redelijk vol, en de meeste mensen kunnen de muziek in ieder geval waarderen, dat is ook te zien aan de inschrijflijst voor de Blind Trash mailinglist, waar je dan een gratis promo-cd voor terug krijgt. (KR) ------------------------------------------------------------------------------------------- 17:30 - 18:15 Forcefeed WIE? Vijf jongens die onlangs hun tweede plaat uitbrachten die op veel positieve reacties kon rekenen. Da's maar goed ook, want het studentschap op de Rockacademie van een aantal van de leden geeft aan dat ze graag beroepsmuzikanten willen worden. WAT? Dik, vies, vet, lomp, furieus en groovend. Houdt midden ergens tussen Slipknot, American Head Charge en Fear Factory. HOE? Met veel technisch vermogen en energie tovert Forcefeed het geluid in 013 om in een vette metalbombast. Drie kwartier lang gaat het gas erop. Moddervette riffs met internationale potentie en regelmatig een net zo potentieel catchy deuntje. De instrumentale kwaliteit krijgt gelukkig vocalen die het verdient: dynamisch, zuiver, afgewisseld met een diepe schreeuw. DUS? EN? Gevolg is een spetterend optreden. Soms gaat het even niet goed in de geluidsmix en er breekt ook nog een bassnaar, maar als de grooves weer rollen is het weer vet. De combinatie van eigenzinnige muzikanten die toch een klik hebben maakt Forcefeed Forcefeed en niet weer een gemiddelde metalband. Jammer dat er nog wat weinig publiek is en al helemaal weinig metalminnend publiek. Stilletjes kippenvel krijgen van dat heerlijke geluid kan, maar het kost - voor de metalliefhebbers - toch echt moeite om een fysieke reactie uit te laten blijven. Slechts één conclusie mogelijk: vet. (BV) ------------------------------------------------------------------------------------------- 18:30 - 19:00 Inna-Truth WIE? Flashback! Leek vorig jaar The Hives te spelen aangezien One In A Million zichzelf precies dezelfde pakken had aangemeten, nu zie ik opeens drone-rockers Sunn O))) op het podium! Allemaal monniken in bijbehorende kleding en kappen. Na enkele seconden gaan de kappen af en weten we dat we te maken hebben met Inna-Truth AKA Ben Caselin, Rockacademie-adept, rapper. WAT? Inna-Truth opereerde voorheen met Stefan '#9' Bruinsma op de gitaar en als tweede rapper. Een MD was voldoende om de beats te laten horen. Recentelijk speelde Caselin met 'The Warriors Of Light' tijdens een Rockacademie Performing Night en die band staat hier nu ook, maar dan onder de naam van de frontman. Een wilde crossover was het toen van hiphop, fusion en rock. HOE? Dit keer is het net zo. Er wordt zowaar een feest gemaakt dankzij een band die onmetelijk strak speelt, effectief en vol overtuiging. Het is de ideale basis voor Inna-Truth om over te rappen. DUS? EN? De band weet donders goed hoe ze uit muzikale vaatjes moeten tappen, want zelfs de oudere concertbezoeker zou genieten van dit concert. Als Pink Floyd een rapper had, dan stond hij nu op het podium. In soms bijna onnavolgbare tempo- en dynamiekwisselingen rekent Inna-Truth in één klap met alle stereotypes af van hiphop. Dat de band net zoals KGV ook staat geprogrammeerd tussen twee gitaren-bands deert hun niet. Zelfs het moeilijkste publiek krijgt Inna-Truth aan het bewegen. (BvD) ------------------------------------------------------------------------------------------- 20:00 - 20:30 Darker WIE? Deze one-man band bestaat uit Donnie Darker, oftewel Jeps Salfingsberger. Hij heeft al in meerder bands gespeeld, en vele podia gezien, zowel met A#1 en Brotherhood Foundation. WAT? Singer/songwriter en sampler. Zelf noemt hij het "Donnie Darker vs. Placebo vs. Mountain Goats + electronics here and there". Zijn muziek is donker, electronisch, fascinerend en soms zelfs dansbaar. HOE? Alles doet Donnie Darker in zijn eentje, spelen, samplen, spelen, samplen, en al bij al zijn het goed in elkaar stekende songs. Hij is creatief met alles wat hij maar in zijn handen kan krijgen tot aan zijn gitaar en beatboxen toe. DUS? EN? De zaal is geboeid vanaf het moment dat de onweersbuien starten tot het moment dat de vogeltjes fluiten. De nummers zitten goed in elkaar, en er wordt zelfs gedanst. Jammer dat Darker een beetje met de apparatuur ging kloten waardoor de concentratie van de zaal verdween, ook zijn eigen concentratie trouwens. Gelukkig pakte hij de sfeer weer op en eindigde hij met een goed laatste nummer. (KR) ------------------------------------------------------------------------------------------- 19:15 - 19:45 Static Noise WIE? Static Noise, vaak het grotere broertje genoemd van Encircled. Toch stond Encircled vorig jaar al op No Sleep. Dit jaar is het dan eindelijk de beurt aan de mannen van Static Noise om te laten zien wat ze in huis hebben. WAT? Emometal. HOE? Meteen na hun video-intro knalt de band er snoeihard in. Ze laten zien dat ze goed om kunnen gaan met het grote podium. Vol zelfvertrouwen beukt, springt en headbangt de band er op los. Dit gevoel wordt overtuigend overgedragen naar het publiek dat er op los springt en moshpit. De band weet een strakke set neer te zetten met een goede performance. DUS? EN? De nummers worden snel afgewisseld waardoor het tempo er lekker in blijft zitten. Helaas valt op dat het emoachtige stemgeluid van zanger Thomas een beetje uit toon valt in combinatie met de snelle metal-riffen van de band. Zeker in combinatie met de hoge krijsen/grunten van bassist Laurens zakt zijn lagere stemgeluid vaak in het niets. Duidelijk is dat de band nog op zoek is naar een betere balans tussen de samenzang. Bij het laatste nummer laat de zanger namelijk wel horen over meer power te beschikken. Nog werken aan de vocale balans en dan gaat het helemaal goed komen met deze jonge honden van Static Noise. (JD) ------------------------------------------------------------------------------------------- 20:45 - 21:15 RubyQ WIE? De pop/rock/punk/funk/opera(!) formatie Ruby Q. Afkomstig van de Rockacademie en geen onbekende voor 3VOOR12/Tilburg. WAT? De klapper van de avond. HOE? Ze bewijzen niet alleen de meest eigenzinnige band van deze editie te zijn, maar ook de meest stijlvolle. In net pak komt de band rondom zangeres Sanne Mus het podium op. Wanneer de zangeres zelf het podium opkomt met een enorme trom en een bolhoed op is het gelijk vuurwerk. Tilburg maakt kennis met een toekomstig fenomeen. Een theatrale, freaky, eigenzinnige, geile femme fatale die weet hoe ze het publiek moet bespelen. Ze wisselt haar prachtige zangstem af met enorm hoge opera uithalen waar je U tegen zegt. Dit alles begeleid door een hele strakke band, die ook blijkt te beschikken over een goede zanger met dito uithalen. DUS? EN? Hoogtepunten zijn het duet met zanger/pianist/gitarist Yoshi Breen en afsluiter 'Chocolate', waarin de zangeres zeer hitsig zingt dat ze chocolade kiest boven seks. Wanneer rapper Inna-Truth het podium opkomt om een refreintje van het nummer mee te zingen is het feest compleet. De zaal staat met open mond toe te kijken. Het is allemaal een beetje vreemd, maar wel heel erg lekker! (JD) ------------------------------------------------------------------------------------------- 21:30 - 22:30 Woost WIE? Het is aan Woost om deze twaalfde editie van No Sleep af te sluiten. Jammer genoeg is de zaal niet bepaald warm gelopen voor de pop/rock van de band. Vele bezoekers hebben 013 namelijk al verlaten. Is het voor de overgebleven bezoekers de moeite van het blijven waard? WAT? Presentator Denvis van The Spades: "Emotionele rock met een scherp randje." Gejoel uit het publiek. Denvis: "Moet ik het nog een keer zeggen? Emotionele rock met een scherp randje." HOE? Het antwoord is redelijk. De vijftallige band begint overtuigend en laat zien dat vandaag niet alleen metal kan grooven. De heren genieten zichtbaar van hun optreden en zanger Koen-Willem communiceert veelal met het overgebleven publiek. Jammer genoeg wordt na een half uur wel duidelijk dat er weinig variatie zit in de nummers. Veel van de nummers bestaat namelijk uit dezelfde (spannings)opbouw. Hierdoor neigt het soms een beetje eentonig te worden. DUS? EN? Conclusie is dat een uur speeltijd iets teveel wordt. Bij het laatste nummer knalt de band er gelukkig nog wel één keer op los en verwerkt zelfs een vocaal stukje 'Wish You Were Here' van Pink Floyd in het nummer. Al met al leverden de heren van Woost een degelijk optreden af. Iets meer variatie en iets meer eigen gezicht zal de band zeker ten goede komen in de toekomst. Een andere constatering is dat er weinig bands zijn die in drie jaar zo'n hoog niveau halen als deze band. En dat is knap! (JD)