Drie jaar heeft het geduurd voordat David Gray weer eens een bezoek zou brengen aan ons land. Het vorige optreden in 013 van succestour ‘White ladder’ was er eentje om niet meer te vergeten. Met de ‘New day at midnight tour’ was hij spoorloos, maar vanavond komt hij dan toch zijn nieuwe CD Life in slow motion promoten. Opnieuw in 013. Opnieuw met zijn begeleidingsband, maar een andere tour. De enige vraag die heerst is of het net zo’n memorabel avondje gaat worden als toen. RODRIGO Y GABRIELA Het publiek wordt opgewarmd door het sympathieke Mexicaanse duo Rodrigo en Gabriela. Ze spelen prachtige instrumentale latin nummers. Van jazz- tot metalrepertoire; alles krijgt een mooie Latin inkleuring en klinkt heel warm. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de muziek van Santa Esmaralda uitgevoerd door Kings of Convenience. Het luistert lekker weg en brengt een zeer gemoedelijke sfeer met zich mee. Zelfs op ‘Stairway to Heaven’ kan de salsa gedanst worden, dat blijkt wel na het zien van dit voorprogramma. Na een klein half uurtje is het alweer voorbij en is het publiek goed opgewarmd en klaar voor de hoofdact. VARIATIE Inmiddels is 013 vol als David Gray het podium oploopt. Anders dan zijn collega singer/songwriters, die veelal een jong publiek trekken valt op dat de poptempel van alle leeftijden voorzien is vanavond. De man is gehuld in een net driedelig pak en oogt jonger en dunner als dat we van hem gewend zijn. Hij wordt bijgestaan door zijn vijftallige band die we nog kennen van zijn vorige optreden in 013. De set wordt geopend met twee nummers van zijn nieuwste album ‘Life in slow motion’ gevolgd door twee nummers van zijn meest succesvolle album ‘White ladder’. Daarna opnieuw twee nummers van zijn vorige album ‘A new day at midnight’. Dit is de balans die gaandeweg de hele avond wordt doorlopen. Vrijwel geen enkel nummer van zijn eerste drie albums wordt namelijk gespeeld. SOBER Wat opvalt is dat het optreden soberder is dan dat we van David Gray gewend zijn. Hij heeft duidelijk het accent gelegd op de performance in plaats van de omlijsting. De diafragmenten en lichtshows hebben plaats gemaakt voor rust. De beamer achter het podium fungeert alleen nog maar als schaduwreflectie en lichteffecten zijn nog maar sporadisch aanwezig. Dit komt de show overigens ten goede. De bekendere nummers hebben ook een iets soberdere inkleuring gekregen, wat het gevoel van intimiteit alleen maar versterkt en bewijst dat David Gray niet teert op het succes van zijn vorige tour. Er staat een band die strak op elkaar is ingespeeld en een zanger die weet hoe hij het publiek moet inpakken met zijn teksten en charisma. Een ander charismatisch punt is de drummer. Hij ziet eruit alsof hij uit een verloren stripboek van Kuifje komt. Hij weet het publiek voortreffelijk te bespelen en het andere moment zeer gefocust te drummen. Het publiek geniet met volle teugen en laat zich bijna twee uur lang meevoeren door de variatie van zoete pop en oprechte emotie. Opvallend is wel dat nog steeds veelal de nummers van album White ladder er het beste ingaan bij het publiek, maar liefst zes van de tien nummers van dit album worden gespeeld. Logischerwijs wordt de avond afgesloten met meebruller Babylon waarna iedereen met een zeer tevreden gevoel huiswaarts keert.