Het eerste wat opvalt bij het binnenlopen van de Kleine Zaal, is dat het ongelooflijk rustig is. Vreemd gezien het feit dat de Spirits vorig jaar in een bijna uitverkochte kleine zaal speelden. Vanavond laten de emodudes en -girls het dus massaal afweten. Ligt het aan de grote personeelswisselingen binnen de band? Of is emo een uitstervend ras aan het worden? JET SET READY De eerste band van de avond is het Groningse vijftal Jet Set Ready, dat opent voor een kleine veertig man. Jammer genoeg wordt onmiddellijk duidelijk dat het geluid nogal dof klinkt en de zang bijna niet hoorbaar is. De band oogt energiek en beukt, springt en zaagt er naar lustigheid op los. De band beschikt helaas niet over een goede zanger. Hij vertelt dat dit pas zijn tweede optreden is en moet duidelijk nog zijn plek vinden binnen de band. Een sterker punt is de grunt van de tweede zanger en bassist. Desalniettemin is het spel enorm rommelig en kan de energieke performance helaas niet verkroppen dat het een ondermaatse vertoning is. Pluspuntje is wel het laatste nummer waarbij de zanger, bas gaat spelen en de grunter/bassist de rol van frontman op zich neemt. Alsof zijn leven ervan afhangt rolt, springt en grunt hij over het podium. Het spel is dan nog steeds rommelig, maar het is wel beter in balans, vocaal gezien, dan de rest van het optreden. Jammer. JUMBO JET Dat Griekenland ook onrust kan stoken bewijst de Griekse zangeres van het Europese kwartet Jumbo Jet. Ze krijst als een speenvarken die klaar is voor de slachtbank.Verder bestaat de band uit een Hongaar, Duitser en Italiaan. Samen maken ze een zeer interessante noisy geluidsmix. Hun muziek hangt ergens tussen punk, hardcore en metal in. De band experimenteert en dat lijkt in het begin lijkt het allemaal wat rommelig te maken, maar gaandeweg wordt duidelijk dat ze heel goed weten waar ze mee bezig zijn. Er wordt enorm veel gebruik gemaakt van experimentele maatwisselingen en overgangen. Toch imponeert de band van begin tot eind. De heren en dame genieten zichtbaar van hun optreden en gaan er helemaal in op. De nummers zijn alleen in commercieel opzicht niet toegankelijk door de vreemde maatschema’s. Daardoor kan niet iedereen de muziek waarderen. Zoals de stomdronken bassist tegen me zei nadat hij een sigaretje kwam vragen: “I’m glad you felt it” Het bewijs dat dronken mensen de waarheid spreken. Je moest het voelen om het te geloven! SPIRIT THAT GUIDES US De afsluiter van de avond zijn de emo-Christenen van de Spirits. De zaal is inmiddels voller, maar meer dan honderd man staat er echt niet. De band kent een periode met grootse personele wisselingen. De toetsenist, bassist en ook de zanger is vervangen. Aangezien de band opereert met sessiemuzikanten is dat muzikale gedeelte geen ramp. Alleen de oude zanger is een groot gemis. Zijn uitstraling naast grunter Eric had iets weg van de Simon & Garfunkel van de emo. Ook halen de vocalen van de vervangende zanger het absoluut niet bij de oude. Wel heeft grunter Eric gewerkt aan zijn gekrijs. Hij neemt meer zang op zich en grunt nu ook laag en woest. De zevenkoppige band past maar net op het kleine podium en levert een stevige set, met veel nummers van ‘North & South’ en de nieuwe ‘We Are Under Reconstruction.’ De nummers worden snel afgewisseld door keyboardpartijen, wat de vaart er lekker in houdt. Helaas kamt de band ook met een slecht dof geluid. Ondanks het tegenvallende geluid en zang leveren de spirits een onderhoudende set. Het publiek wordt veel betrokken en na ruim een uur houdt de band het voor gezien. Nu hopen dat de nieuwe zanger snel progressie zal maken.