Green Lizard maakt compromisloze derde plaat

‘Las Armas Del Silencio’ een kort, onderhoudend geheel

Jesper Davits, ,

‘Het leger van de stilte’, zo titelt het nieuwste album van Green Lizard. Gezien de bak met agressie, grooves en gitaarmuren gaat dat in letterlijke zin in ieder geval niet op. ‘Las Armas Del Silencio’ moet Green Lizard weer op de kaart zetten en gezien de inhoud zou dat best eens kunnen gaan lukken.

‘Las Armas Del Silencio’ een kort, onderhoudend geheel

Het duurde maar liefst vier jaar voordat de Lizards met een vervolg zouden komen op album New Born. Nu is ‘Las Armas Del Silencio’ dan eindelijk een feit. De Spaanse titel betekent ‘het leger van de stilte’, maar het is eerder een arsenaal van stevige rock. In stilte luisteren bij de open haard is er dus niet bij. De stevige Tilburgse rock formatie Green Lizard brak definitief door met hun debuutalbum ‘Identity.’ Een van de beste rockplaten dat ons land rijk is. Jammer genoeg was de variatie van stevige grunge en sfeervolle ballads bijna niet terug te vinden op hun tweede album ‘New Born.’ Toch werd het album een redelijk succes. Het werd een tijd stil rond de band van de drie broeders Tjon Ajong. Gitarist Willy Tjon Ajong besloot de Lizards vorig jaar zelfs te verlaten. Na vier jaar stilte is er dan eindelijk de ‘moeilijke’ derde. RAUW “Hooray the final battle just begun, today we’re marching over everyone!” knalt na de intro uit je boxen, oftewel opener ‘All you have’. Een nummer dat het live zeker goed zal doen als ideale opener. Het nummer beukt en schreeuwt alle woede en frustraties eruit die de afgelopen vier jaar door de band heen moet zijn gegaan. Deze woede is de hele cd voelbaar. Dat heeft geleidt tot heerlijk groovende nummers als ‘All you have’, ‘save ourselves’ en ‘Bullets are for everyone’. verwacht geen ballads meer over liefdesverdriet. Deze hebben plaats gemaakt voor agressie. Dat wil niet zeggen dat de plaat daardoor minder toegankelijk is. De couplet/refrein combinatie is nog steeds veelal aanwezig, alleen is de hele productie een heel stuk rauwer als voorheen. ONDERHOUDEND Klein minpuntje is alleen dat de band niet beschikt over een sologitarist. Dat zou meer afwisseling geven aan de stevige gitaarmuren. Gelukkig duurt de cd ‘slechts’ 38 minuten, waardoor het een onderhoudende plaat blijft. Door het hardere geluid is duidelijk dat de Lizards een compromisloze plaat hebben gemaakt voor het eigen speelplezier. We kunnen in ieder geval weer een paar jaar vooruit. Nu maar hopen dat de volgende plaat niet weer vier jaar op zich laat wachten.