Op het podium wisten ze de jury van de Lucas Dec Bokaal al te overtuigen van hun muzikale kwaliteiten, de jonge honden van The Germaphonics. Mark Kieboom, Mathijs Vermeulen en Max Sigmans, de drie leden van de band, gingen er in september vandoor met de hoofdprijs. Praat met ze over hun muziek en de ogen beginnen te twinkelen en de monden staan niet stil: passie heet dat. Spread the word, the Germaphonics are in the house! BLUESROOTS In de recensies van de voorronde en de finale van de Lucas Dec wedstrijd kwamen heel wat muziekstijlen voorbij om de muziek van Germaphonics te typeren. Onder andere surfy powerrockrockabilly en bluesy surf ‘n’ roll. Bassist Mathijs lacht er om. “Eigenlijk spelen we nauwelijks surf. We houden het zelf op rockabilly met een bluesy touch.” Die bluesy touch hield de band over aan het verleden toen Max en Mathijs nog speelden in de Lonetown Blues Experience. De pure blues heeft echter afgedaan voor de heren. “Ritmisch is er weinig variatie in de muziek mogelijk en je bent gebonden aan bepaalde vaste akkoorden. Daar hadden we geen zin meer in. Daarom zijn we in november 2003 met deze band begonnen. Maar de bluesroots blijf je houden. In mijn gitaarsolo’s zitten zeker blueselementen”, vertelt Max. Als voorbeelden noemt het trio bands als: The Paladins, Reverend Horton Heat en vooral Brian Setzer. GERMA Op de vraag waar de naam vandaan komt, schieten de jongens in de lach. Max: “Naast onze repetitieruimte woont een kunstenares en je raadt nooit hoe die heet? Germa dus. Phonics vonden we wel een stoer woord en het heeft een link met muziek: fonetisch. Vervolgens plakten we de twee woorden aan elkaar.” Om geheel in stijl te blijven heeft de band haar repetitieruimte omgedoopt tot de Germa Swing Cabin. De band nam er haar eerste demo op. Echt tevreden is het trio daar niet meer over. “We waren nog maar drie maanden bij elkaar en namen alles op dat we hadden. Spelen en de band mee laten lopen, meer was het niet. Dat hoor je er aan af. Het is erg netjes en mist het rauwe randje. Leuk voor toen, maar niet representatief meer”, vertelt Mark. The Germaphonics gaan in maart zes of zeven nummers opnemen in Studio 195 in Wernhout. “We zijn muzikaal stukken gegroeid en willen dat de power die we live hebben ook op de nieuwe opnames terug te horen is. Daarom gaan we alles tegelijk inspelen. In de hoop dat het live gevoel goed overkomt”, vult Mathijs aan. ZONDAGGEVOEL De vorige demo had als titel: Songs of everyday life in the Germa Swing Cabin. Een referentie naar de onderwerpen van de teksten? Max schiet in de lach. “Ja, eigenlijk wel. We zingen over de gewone dagelijkse dingen. Geen stoere verhalen, maar gewoon een tekst over het lamme zondaggevoel bijvoorbeeld. De zang is eigenlijk een beetje ondergeschikt aan de muziek. Ik beschouw mezelf eigenlijk ook niet als zanger.” Mathijs en Mark onderbreken Max en zijn het daar niet mee eens. Mark: “Dat was misschien in het begin, maar inmiddels is dat wel anders. Het zijn nu echte liedjes met een kop en staart. Inclusief een duidelijke melodielijn.” En die liedjes knallen er live aardig in. “Het is hard werken, maar blijkbaar stralen we wel lol uit als band. De muziek en de show spreken de mensen aan. Laatst stonden we in de Groote Schouw en toen waren er behoorlijk wat onbekende koppen. We bouwen al aardig aan onze fanschare. Het is niet alleen het vaste vriendenclubje meer”, vertelt Mathijs. Max vult aan. “Het fijne van onze muziek is dat we overal terecht kunnen. We stonden een keer voor een groep metalheads en die stonden na twee nummers ook vrolijk met hun haren te schudden. Maar ook in bluestenten kunnen ze onze muziek wel waarderen.” SPELEN Voorlopig luidt het devies: spelen, spelen en nog eens spelen. Max: “Dat is ook de reden waarom we de demo opnemen. We willen spelen op plekken waar we nog nooit geweest zijn. Dan willen de mensen wel iets van je horen. Als het even kan willen we graag op No Sleep Til Burg spelen en op de Fuel club in 013.” Germaphonics deed al een paar keer een dubbeloptreden met 2NFO en Ratz. Contacten die de band overhield aan de Lucas Dec avonden. “We gaan vaak naar andere bands kijken, maar verder is er niet echt een nauwe band met Tilburgse groepen. We maken geen deel uit van een bepaalde scene. Het mooie van deze stad is dat je er veel kunt spelen.” En als het aan de Germaphonics ligt, gaan we ze nog veel meer zien in de toekomst. Mathijs lacht. “Lekker muziek maken die wij leuk vinden en als het kan ook een keer de provincie uit. Laten we daar maar voorzichtig aan beginnen.”