Het leek zo mooi, na de immens goed ontvangen reacties van hun laatste langspeler ‘A natural disaster’ leek de weg naar de mainstream eindelijk te komen voor Anathema. Puntgave psychedelische pareltjes die sterk doen refereren naar de populaire muziek van onder andere Radiohead en Pink Floyd. Niets is minder waar twee jaar na het verschijnen van de plaat is het nog steeds een populaire underground band. Populair, zo bleek ook op deze woensdagvanavond wel. Het was stampvol in cafe Little Devil, waar 150 man zich lieten vermaken door een ruim twee uur durend akoestisch optreden van de gebroeders Danny (zang en sologitaar/piano) en Vincent (lead-zang en gitaar) Cavanagh. Als het concert begint zijn alle ogen gericht op Danny, sologitarist/pianist die een deel van de vocals op zich neemt. Een grote verrassing is dat hij begint met een solo uitvoering op piano van Radioheads ‘Climbing up the walls’ gevolgd door een solo uitvoering van Coldplays ‘Fix You’. Daarna verschijnt zijn broer Vincent ten tonele. Opmerkelijk verzoeken ze het publiek of ze zo vriendelijk willen zijn om te gaan zitten, wat door het grootste gedeelte van het publiek wordt ingewilligd. Wanneer de band eigen repertoire begint te spelen is het voor de fans een feest van herkenning.Vele gouwe ouwe nummers van albums als ‘Alternative 4’ en ‘Eternity’ passeren de revue. De songs worden vol overgave gebracht wat ook goed in de smaak valt bij het publiek, maar naarmate de eerste set volgt wordt het rommeliger, zo ook het publiek. Na een prachtige uitvoering van Jeff Buckleys ‘Morning Theft’ begint de band aan recenter werk van de laatste twee albums. De nummers komen soms erg moeilijk uit de verf en er wordt zo hier en daar onzuiver gespeeld. Het prachtnummer ‘Are you there?’ komt totaal emotieloos uit de verf. Zo komt na een uur een einde aan de eerste set, waarbij gemengde gevoelens heersen. Na een kleine twintig minuten pauze komt de band terug voor het vervolg van de set. Opnieuw spelen ze veel oude nummers, sommige vol overgave andere opnieuw rommelig, bij een nummer moet Danny zelfs Vincent influisteren wat de tekst ook alweer is. Het publiek wordt rumoeriger en Danny maant het publiek zelfs tot kalmte. Het publiek reageert uitzinnig wanneer het duo ‘Eleanor Rigby’ van de Beatles in zet. Vanaf dat moment is het eindelijk helemaal raak, er worden vervolgens prachtige uitvoeringen gespeeld van recentere nummers als ‘Temporary Peace’ en een uitmuntende uitvoering van ‘Flyin’ . Op het einde komt zelfs een heuse mini Pink Floyd-medley voorbij en de band verdient op de valreep toch een dikke duim omhoog van het publiek. In de bis-ronde komt Danny Cavanagh nog eenmaal terug om een solo uitvoering te spelen van Led Zeppelins: ‘Stairway to heaven’ . Iets teveel van het goede: Danny oogt zichtbaar moe en zo ook het publiek, wat met grote getale Little Devil al heeft verlaten met de kerstvermoeidheid nog in de benen.