Splashh zag in 2012 het levenslicht in een wijk in het oosten van Londen, maar het gaat wat ver om het kwartet Brits te noemen aangezien alleen bassist Thomas Beale een Brits paspoort op zak heeft. De overige leden zijn vanuit Nieuw-Zeeland en Australië in de loop der jaren in de hoofdstad van Groot-Brittannië terecht gekomen. Het viertal maakt catchy, gruizige shoegaze die teruggrijpt naar de jaren ’90 en waar een prominente rol is weggelegd voor de effectenbak. Het onlangs verschenen debuut Comfort is een bijzonder geslaagd album met tien sterke liederen met een aantal klassiekers in wording zoals Vacation en All I Wanna Do.
De setlist bevat vanavond exact een tiental nummers en er wordt geopend met Washed Up, een schoolvoorbeeld van waar Splashh goed in is: een catchy melodie, zweverige zangpartijen en het lef om halverwege het tempo volledig uit het nummer te halen om dat dan vervolgens naar het einde toe weer op te bouwen. Een ander hoogtepunt dat we in de eerste helft kunnen noteren is het bevlogen gespeelde Vacation, het leeuwendeel van het publiek knikt instemmend wanneer frontman Sasha Carlson ‘i need a long vacation’ uit zijn tenen perst – al zal de beste man vast niet geweten hebben dat hij in de herfstvakantie staat te spelen.
Naar het einde toe vallen er helaas ook wat gezapige liederen op het program, en dat is ook meteen de kritiek die de heren ten deel valt. Buiten een handvol sterke nummers van de eerste langspeler om heeft het allemaal niet zo veel om het lijf. Gelukkig bewaren de mannen het beste nummer (All I Wanna Do) voor het eind, maar wanneer de geplande apotheose zijn intrede moet doen gaat het jammerlijk mis: Aussie Toto Vivian breekt een snaar en zijn roadie krijgt het instrument niet binnen een minuut gereanimeerd. Vivian moet hierdoor zijn hoofdrol inleveren waardoor het publiek het moet doen met een onthoofde versie van het geplande hoogtepunt. Gelukkig staat het doorgaans lang uitgerekte Need It nog op het menu maar ook hier lijkt de gitaar, die inmiddels weer zes snaren heeft, niet mee te werken en moeten we het met een gestripte versie doen.
Het is jammer dat overmacht een verder prima optreden haar glans ontneemt, het is te hopen dat de Londense wereldburgers nog eens zo’n prima album uit weten te brengen zodat er een excuus is om het kwartet weer naar rotjeknor te halen voor een herkansing waar ze na vanavond zeker recht op hebben.