Rond kwart over 9 geeft Taking life back de aftrap in een redelijk gevulde Baroeg. Deze jongens zetten een solide, doch voorspelbare vooral saaie set hardcore/ metalcore neer. Zo staan de gitaristen en bassist haast stoïcijns naar de halzen van hun instrumenten te staren. Bewegen op het podium is voor zover ik weet niet verboden.. Zanger Menno echter blaakt van zelfvertrouwen, iets meer dan goed voor hem is. Zijn iets te populaire pogingen het publiek op te zwepen leveren dan ook nauwelijks respons op. Kortom: Taking life back weet niet te overtuigen. Hierna is het de beurt aan Die without a struggle. Deze 6 man sterke band uit Gouda zet een licht chaotische, doch gevarieerde set neer. Ze noemen hun stijl zelf "Gojucore". Klinkt als een cocktail van metalcore, hardcore en een snufje mathcore hier en daar gelardeerd met melodieuze gitaarpartijen. De show begint vrij statisch, maar zodra het publiek begint te violent dancen komt de band ook los. Ik was erg onder de indruk van het strakke spel van gitarist Jurgen. Ook was ik gecharmeerd van de dubbele, gevarieerde zang, vooral de diepe grunts van Alma afgewisseld met de screams van Joost. Als afsluiter betreden de mannen van het Rotterdamse Age of Panic het podium. Dat deze band, die al 10 jaar actief is in de scene, een relatief grote bekendheid en populariteit geniet blijkt wel uit het feit dat er van de eerste tot de laatste noot fanatiek gemoshed, geviolent danced en meegebruld wordt. .Time flies when you're having fun.. Na wat aandringen wordt er nog een toegift gespeeld, rond middrnacht laat de band een dampende Baroeg achter. Loeistrak optreden, sympathieke band!