Ze gaan al een tijdje mee, die zwart-wit gestreepte broeken van Scotch. Hoe veel zouden ze er eigenlijk hebben? Aangezien sommige exemplaren meer richting Fifty Shades of Grey gaan, en het allereerste album uit 2007 stamt, hopen we op meer dan één per bandlid. Deze “Dutch partyfolk-band” heeft er al heel wat optredens in en buiten Dordt opzitten. Dat was te merken afgelopen vrijdag in De Biesboschhal (DordtYart dus), want het was een prima Dordts feestje tijdens de release van hun zesde album ‘Losing My Mind’!

Release: Party!

Er was ons “een bizarre avond met nieuwe songs en een hoop spektakel” beloofd, en daar was geen woord van gelogen. De avond begon met acrobaten, vuur en hoepels, en dat was in de grote donkere loods inderdaad al een flink spektakel. Maar we kwamen natuurlijk allemaal voor het optreden van Scotch, en dat was zoals je van ze gewend bent: één groot feest van begin tot eind! Aangezien het album uit zes liedjes bestaat, kwamen alle andere Scotch-klassiekers natuurlijk ook voorbij, anders had het wel een heel kort feestje geweest.

In één keer

‘Losing My Mind’ is naar eigen zeggen “een plaat dicht op de huid en recht uit het hart”. De band heeft, samen met producer Geert Teekens (Switch Bones, BluefisH) en engineer Pieter Kloos (Peter Pan Speedrock, Komatsu en Motorpsycho) gekozen voor een live-achtige opname in 1 take, om de kracht van Scotch het best tot zijn recht te laten komen.

Het album kun je hier luisteren. 

Wat staat er op 'Losing My Mind'?

Het lijkt even alsof dit album wat stemmig start met het nummer ‘Home’, maar er wordt al gauw een opzwepende Balkanbeat ingezet die het liedje een mooie afwisseling brengt. Zo kennen we jullie weer!

Dan volgt titelsong ‘Losing My Mind’, dat meer richting Ierse folk gaat. Als je Scotch een beetje kent, zegt de titel eigenlijk al meer dan genoeg: stil blijven zitten is geen optie.

Na twee Engelstalige liedjes houdt Scotch de afwisseling er lekker in met een Nederlandstalig nummer: ‘Wat Ik Doe’. Met de tekst ‘ik weet niet wat ik doe, maar ik kom naar je toe’ en de opzwepende viool past het prima op deze plaat.

Daarna komt ‘Petrified’, dat er met een pakkend refrein en vrolijke melodie ook mag zijn. De tekst in het refrein lijkt ons nogal een mond vol om zo snel te zingen, dus complimenten!

Het nummer ‘Fire’ gaat ook weer iets meer richting folk, en heeft een lekker meezing-gehalte, zoals we ze wel meer kennen van Scotch.

Dan eindigen we – net bij de albumrelease – met Tous Les Jours, en als je dacht dat de vorige nummers up-tempo waren, dan ga je nu pas echt wat beleven. Een feestelijke finale van een mooi zesde album, dat inderdaad laat zien dat de energie van Scotch live het beste tot zijn recht komt. Dat weten te vangen op een album is lastig, maar is met de aanpak van 1 take prima gelukt!

Na de spectaculaire releaseparty van dit album in DordtYart werd er nog flink nagefeest in Café De Vrijheid, want Scotch en fans waren nog lang niet klaar. Dus… wanneer komt het zevende album?