Ouwehoeren tijdens het touren: Left Alive Ouwehoeren tijdens het touren: Left Alive

Aan het einde van de middag belt Erwin ons om door te geven waar de band moet verzamelen. Frank (van der Lende) heeft ze kort daarvoor de locatie doorgegeven: Haarlem. We spreken af in Jetties: organic food & ice cream. Geen verrassing, want een beetje punkrock band heeft voldoende vegetariërs in de formatie. Zo ook Left Alive: 3 van de 5, een mooie score. Terwijl de band en wij een plekje zoeken, is Erwin druk bezig de stad vol te stickeren. De band is sowieso fanatiek met het verspreiden van merchandise; Frank heeft eerder op de dag ook een pakket mogen ontvangen. Het moge duidelijk zijn dat de band geen kans laat liggen om hun boodschap te verspreiden: ‘Pop punk from the heart.’ De band is duidelijk zenuwachtig voor deze eerste opdracht en om ze af te leiden, vuren we wat vragen op ze af.

Wat zijn jullie doelen?

Claire: ‘’Deze opdracht halen natuurlijk en we hopen vanavond bij de Popronde selectie te zitten.’’

En waar zouden jullie ooit nog willen spelen?

Sjoerd: ‘’Australië... ja dat is toch vet?’’
Joris: ‘’Groezrock, Jera on Air.’’
Claire: ‘’MadNes.’’

Waar halen jullie je inspiratie vandaan?

Claire: ‘’We een gezamelijke Spotify playlist met nummers die ons inspireren. Qua sound zou je kunnen denken aan Paramore. We schrijven graag positieve teksten, niet zo negatief, dat onderscheid ons denk ik van andere Punk bands.’’

Wanneer speelde jullie je eerste gig?

Sjoerd: ‘’In de oude formatie begonnen we vijf jaar geleden, alleen Claire en ik zitten er al vanaf het begin bij. Wij kennen elkaar heel lang.’’
Claire: ‘’Met de nieuwe formatie speelde we een jaar geleden voor het eerst op Punk Rock Soccer.’’
Erwin: ‘’Daar spelen punkrock bands ook een potje voetbal tegen elkaar. De ene helft doet dat heel fanatiek, de andere helft zuipt.’’

Hoe zijn jullie bij Ga Gek Voor Je Track terecht gekomen?

Erwin: ‘’Ze scouten bands onder andere uit de aanmeldingen voor de Popronde, het grappige is dat we onze voorganger in GGvjT, Piece of Eden, via de zelfde weg benaderd hebben voor een punkrockavond in Delft deze week.’’

Het interview wordt onderbroken omdat de radio assistent van Frank zich aan sluit. De radio apparatuur wordt gereed gemaakt en we verplaatsen ons naar buiten. Frank kan ze elk moment in de uitzending bellen. En dan gaat de telefoon. Claire doet het woord en wij horen niet wat er aan de andere kant gezegd wordt. De gezichtsuitdrukkingen van Claire maken wel duidelijk dat het hier niet om een makkelijke opgave gaat. Dan hangt ze op en komt het hoge woord er uit: de Champions League hymne zingen voor Youp van ‘t Hek, die vanavond in Alkmaar een show heeft en daardoor niet zijn geliefde Ajax aan het werk kan zien. De eerste reactie van Claire: ‘’Waarom is er geen darten vanavond, dan was ik tenminste nog op de hoogte.’’

Snel hollen we met de instrumenten naar de auto’s, want veel tijd is er niet tot Youp zijn voorstelling begint. In de auto zitten wij met notitieblok weggestopt achter een gitaarkoffer, terwijl Erwin en Joris samen de akkoorden door nemen. Via de telefoon houden Claire en Erwin contact met elkaar, gelukkig hebben Max en Sjoerd de focus volledig op het stuur. Wanneer Claire hardop over de telefoon zich afvraagt of het straks allemaal wel goed gaat komen, stelt Erwin haar met wijze woorden gerust: ‘’Het is net seks, gewoon doorgaan tot het lekker voelt.’’

Theater De Vest, daar staat Youp vanavond. Ajax kan hij overigens gewoon kijken vanavond, de cabaretier is zo fan dat hij heeft gevraagd de voorstelling een uur naar voren te halen. Sjoerd, Joris en Erwin oefenen bij aankomst nog maar eens de akkoorden en dan is het echt tijd om het plan te bespreken. De manager van Youp wordt gecontacteerd, er wordt een appje naar Youp zelf gestuurd en we smeken bij de receptioniste of ze kan vragen of Youp voor de wedstrijd even de tijd heeft. Zij kan niks beloven en Youp wil waarschijnlijk direct naar het café om de wedstrijd te bekijken. Er wordt ons ook op het hart gedrukt dat we absoluut de zaal niet in mogen. Het is hopen en wachten, hopen en wachten maar de deadline komt ook steeds dichterbij. Wanneer Frank belt zet Claire de zaaldeur op een kiertje om te laten horen dat we toch in ieder geval echt in Alkmaar zijn. Terwijl het applaus ingezet wordt, komt dan toch eindelijk het verlossende woord: we kunnen mee achter de coulissen komen.

Voor iemand, waarvan voor het eerst in 22 jaar zijn favoriete club weer in halve finale Champions League staat, ontvangt Youp ons bijzonder hartelijk en met geduld. De renditie van de ‘Champions League’ door Left Alive, doet het best goed naast het origineel. Zeker als je bedenkt dat de band het net, opgepropt in een auto van Haarlem naar Alkmaar, heeft moeten instuderen. Mocht zangeres Claire Verbeek de ambitie hebben om verder te gaan in de opera, dan achten wij het niet kansloos. Of zoals Youp aan het einde, enigszins overdreven, zegt: ‘’Dit is het beste dat ik ooit heb gehoord, veel beter dan The Voice. Echt fantastisch en als dit het niet gaat worden, nou wordt dan maar voetballer.’’

Stijf van de adrenaline begint Ajax ondertussen aan het tweeluik met Tottenham Hotspur en bewegen wij ons naar de ontvangsthal. Dan gebeurt het, 15 minuten na aanvang maakt Donny van de Beek de openingstreffer: Youp heeft een mooie avond. Misschien ook wel een beetje door Left Alive. En terwijl het publiek en de cabaretier de wedstrijd verder kijken, hervatten wij ons interview.

Met welke band of artiest zouden jullie een dag willen ruilen?

Claire: ‘’Paramore.’’
Erwin: ‘’Ja, maar daar komen nu heel veel 16-jarigen op af, dus misschien maar niet.’’
Joris: ‘’Justin Bieber.’’

Welke band of artiest zouden jullie nooit meer willen horen?

Joris: ‘’Kane!’’
‘’NEE!’’

De band is duidelijk niet eensgezind, wat hun diversiteit nog maar eens benadrukt. Wat wel duidelijk is, is dat ze allemaal niet zoveel hebben met Merol, Lil Kleine of Ronnie Flex.

Wat zijn jullie guilty pleasures?

Erwin: ‘’Ze noemde mij vroeger wel aprèskEmo, ik zet net zo goed '80s metal als One Direction op hoor.’’
Joris: ‘’Alles wat jij op zet is schaamtevol.’’

We moeten terug naar Den Haag/Delft, want er moet morgen gewoon weer gewerkt worden en er staat een volgende opdracht op de planning. Op het moment dat we Theater De Vest uitlopen, weten we nog niet wat deze opdracht zal zijn. De volgende dag zal blijken dat ze Dunkin’ Donuts aan Duncan Laurence moeten overhandigen. Misschien toeval, maar ook hij wint uiteindelijk zijn wedstrijd. Zelf heeft de band minder geluk, wanneer de laatste opdracht – zoek een Minister van Onderwijs en speel een ode aan Matthijs van Nieuwkerk – mislukt komen ze uit op 66% van het nummer. Ook bij de Popronde hebben ze geen geluk, terwijl we in de auto naar huis rijden noemt Eva Koreman de namen één voor één op. Helaas, geen Left Alive. Toch is er geen Popronde band die kan zeggen dat ze voor Youp van ‘t Hek hebben mogen spelen.