Frank Valenza mag de dag openen op het Vismarktpodium. Het is een Utrechts bandje met catchy indie- en popliedjes. Misschien komt het door het grauwe weer, of dat 14.00 uur toch wel wat vroeg is voor de bezoekers met een kater van de zaterdagavond, want er verzamelen zich niet al te veel mensen voor het podium. Dit is enorm zonde, want de band zet een goede show neer en we zijn onder de indruk van Franks zuivere stemgeluid. Alle muzikanten geven hoe dan ook alles wat ze hebben tijdens dit optreden, en dat wordt zeker gewaardeerd door de mensen die er wél staan! Sorry Frank, volgende keer komen we echt met meer.
Oef… moesten jullie er ook weer even inkomen zondag? Wij wel! Drie dagen Big Rivers voelt als een muzikale marathon, maar wel eentje die het waard is om helemaal uit te lopen. 3voor12 Dordrecht gooide er nog maar een bakkie koffie in, en kwam op de allerlaatste dag de volgende acts tegen:
Frank Valenza
Emerald
De Popschoolband Emerald, die vorig jaar ook al op Wantijpop speelde, heeft de Popschool stiekem allang niet meer nodig. Ondanks hun jonge leeftijd, spelen de muzikanten erg goed (ook samen), en ze hebben als band ook hun stijl aardig gevonden. Een mooie mix tussen pop, funk en ballads. Ze beginnen hun show op Big Rivers een kwartiertje later want de keyboard-adapter is kapot. Gitarist Thomas fietst wel even heen en weer en als hij terugkomt springt hij met goeie adapter en al het podium op. Alsof er niets gebeurd is speelt Emerald gewoon de volledige set. Ze spelen vooral covers waar ze hun eigen draai aan geven, maar ook een eigen nummer. Eigenlijk zonde dat de band nog weinig eigen werk heeft, want hun eigen nummer klinkt naar meer. Emerald is zeker klaar voor die volgende stap!
MAYÍN
Perfect getimed rond etenstijd krijgt het popcentrale publiek de lichtverteerbare dreampop van MAYÍN voor hun kiezen. Een aantal technische problemen wordt professioneel en behendig opgelost, waardoor ze al snel weer heerlijk klinken.
Frontvrouw Misha draagt nummers op aan iedereen in haar familie. Gelukkig verzekert ze ons ervan dat ze nog leven, en vooral voor inspiratie zorgen. Zelfs bij de meer verdrietige nummers spat het plezier er vanaf: deze groep speelt duidelijk graag samen. Dit werkt aanstekelijk, want de tent loopt snel voller met nieuwsgierige toeschouwers voor deze Rotterdamse band. Het Big Rivers-publiek mag dan misschien wat uitgeput zijn op de laatste dag, MAYÍN weet ze toch te bedwelmen; het liefst worden we iedere zondagmiddag door MAYÍN naar dromenland vervoerd.
The Young River
Na een uitgelopen soundcheck begint The Young River een kwartier later dan gepland op het Popcentralepodium. De groep profileert zich als new country-band die als een een frisse wind door de Nederlandse muziekscene waait. Meteen wordt duidelijk dat deze formatie uit Zwijndrecht alles in petto heeft om de All Time Low van de lage landen te worden. Live doet het denken aan de powerpoppunk van de mid jaren ’00’s. De banjo zou meer naar voren mogen komen voor de echte country-sound, maar muzikaal en technisch steekt het goed in elkaar. Aan energie ontbreekt het niet en de gespeelde nummers zijn niet anders dan catchy te noemen.
The Toasters
Wat is een goed feestje zonder een beetje ska? Helemaal niets! Aan feest geen gebrek vandaag, want als je ergens lekker kunt dansen dan is het wel bij The Toasters. En gedanst wordt er! Niemand staat stil als de band speelt, ook de muzikanten zelf niet. De allerkleinsten op het festival dansen zelfs rond op het podium. Nummers als 'Don't Let The Bastards Grind You Down' worden ook luidkeels meegezongen. De mannen staan niet voor het eerst op Big Rivers, en dat is te merken aan hun aanwezige fanbase, die wordt beloond met een toffe show.
Danny Verone and The Black Bandits
Wie bij deze band stil kan blijven zitten krijgt van ons een biertje, want Danny en zijn Bandits laten de vetkuiven flink op en neer deinen. De band begon als trio, maar is inmiddels uitgegroeid tot een compleet rockabillykwintet. Dit is het eerste optreden in deze prettige samenstelling.
De muzikanten zitten duidelijk goed in hun vel binnen dit energieke genre. Het stemgeluid van de leadzanger past perfect bij opzwepende nummers als ‘Ring Of Fire’, ‘That’s Alright Mama’ en ‘Whole Lotta Shakin’ Going On’. Gelukkig volgt er op veler verzoek nog een toegift, maar dan is het feestje toch echt afgelopen. Niet getreurd: ze duiken binnenkort de studio in om eigen werk op te nemen, en daar zijn wij dan weer erg benieuwd naar!
Slumberland
Slumberland is last-minute ingevlogen ter vervanging van La Jungle. Waar geluidskunstenaar Jochem Baelus normaal wordt bijgestaan door twee drummers staat hij nu alleen met zijn eigen gebouwde ‘geluidsinstallatie’, de oplettende kijker kan zelfs een naaimachine ontdekken, op het podium. We worden meegenomen door een experimentele reis langs noise, rock en psychedelica. Alsof er een volledige band op het podium staat maar toch echt uitgevoerd door slechts één persoon. Wat een ontdekking!
DE KAT
Deze Groningse band heeft een bijzondere connectie met Big Rivers, of eigenlijk met de Vismarkt. Hier staan ze namelijk al drie jaar op rij, en het is altijd (terecht) druk. Dit jaar is er echter wel een flinke verandering: er is een nieuwe frontman. DE KAT speelt psychedelische bluesrock met weinig tot geen gezongen tekst, wat eigenlijk wel verfrissend is. Een flinke gok dus om daar een zanger bij te zetten, maar de muur van geluid plus de energie van de frontman blijken een topcombinatie. Zeker als je bedenkt dat dit eigenlijk hun eerste echte optreden in de nieuwe bezetting is. DE KAT zit in deze samenstelling goed in zijn vel, en dat is duidelijk te horen en te zien. Volgend jaar duiken ze met deze nieuwe energie de studio in, dus dat moet toch haast wel een vierde Big Rivers-optreden gaan opleveren?
Bottles Of Love
Het schema loopt vandaag een beetje uit bij de Popcentrale maar dat maakt niet uit. Mensen zijn gekomen voor Bottles of Love en blijven met alle liefde nog even wachten. Na een vrij snelle ombouw en soundcheck komt onder luid gejuich zanger Willem Jonker op. Duidelijk zijn vlagen van Hot Hot Heat, the Kooks en Rooney terug te vinden als invloeden in de songs van deze vijf mannen. De nummers zijn gelikt geschreven, hebben een hoog meezing-gehalte en zijn doordrenkt met een goed geproduceerd popsausje. Daardoor kabbelen de songs soms wel wat voort en kent de show niet heel veel dynamiek. Op de hoogtepunten tijdens het optreden verwachten we een krachtige solo of een lekkere rauwe vocal die het stramien doorbreekt, maar deze blijven helaas uit. Als Willem Jonker opeens het podium afspringt om nog snel een tamboerijn te halen, of voor het nummer ‘25’ vraagt of zijn akoestische gitaar wel gesoundcheckt en gestemd is laat hij een andere, lossere kant van zijn bijna diva-achtige persona zien. Dit maakt de show weer wat interessanter. Het publiek loopt met hem weg en geniet in ieder geval met volle teugen van één van de laatste acts.
The Wanderers
Ruim een uur lang is de Groenmarkt compleet ondoordringbaar door het optreden van onze eigen Dordtse trots The Wanderers. Vorig jaar lieten ze nog het Grotekerksplein volstromen als één van de hoofdacts, maar hoe groot of klein hun podium ook is, een feestje is het altijd! Met hun fifties en sixties covers van onder andere Buddy Holly, Eddie Cochran en The King himself, Elvis Presley, trekt The Wanderers een breed publiek en elk nummer is muzikaal gezien prima in orde. Het is flink dringen en moeite doen om mensen niet op hun 'Blue Suede Shoes' te trappen, maar door dat gebrek aan beweegruimte laat echt niemand zich tegenhouden. Volgend jaar toch maar weer op het hoofdpodium boeken?
Dr. Justice & The Smooth Operators
Deze band OP Big Rivers? Nee: Dr. Justice en zijn Smooth Operators ZIJN Big Rivers! Want niet alleen op dit festival (waar ze al vier keer eerder stonden!) dragen ze paars en groen, nee, gewoon die hard het hele jaar door! Dr. Justice himself heeft zelfs al een tijdlang knalpaars haar, dat extra opvalt bij zijn uiteraard smetteloos witte pak.
Smetteloos is ook de show van de Dordts-Haagse funky electrodisco-popformatie. Die is instrumentaal gezien net zo strak als de kunsten van de vier zangeressen, die perfect synchroonzingen en -dansen. En vergeet de bellenblaaspistolen niet! Diggy Dex trekt misschien een hoop bekijks, maar het echte Dordtse feestje is hier, op het volle Scheffersplein. Het enthousiaste publiek zingt in de microfoon mee, en het speelplezier spat ervan af. Het nieuwe nummer 'Body Positivity' krijgt zijn vuurdoop, en blijkt even catchy als de rest van de set. Wat een smooth afsluiter van een geweldige Big Rivers!
Tja, en toen was het feest weer voorbij...huilend naar huis dus! Of eigenlijk helemaal niet, want wat zijn we blij met deze topeditie van Big Rivers. We hebben met z’n allen genoten van de diversiteit en kwaliteit van de bands. Dordrecht, hier mogen we trots op zijn! Wij kijken in elk geval nu al uit naar 17, 18 en 19 juli 2020, want dan staat de volgende gelukkig al gepland!