Op deze EP staan vier gevoelige nummers, en daarin staat voor Francesco duidelijk één thema centraal: de worstelingen tussen jeugd en volwassenheid.
De plaat begint met ‘Make Believe’, waarin we volgens Francesco wat vaker het kind in onszelf naar boven moeten laten komen, en weer eens moeten ‘doen alsof’. Zijn gitaarspel houdt het luchtig.
In het daarop volgende ‘Mary’ bezingt Francesco de moeizame relatie met deze vrouw. Dit is waarschijnlijk wel het zwaarste nummer op de EP, en dat komt onder andere door Francesco’s stemgeluid en de emotie die hij in het nummer weet over te brengen.
Het volgende nummer, ‘The Bright Side Of Life’, gaat juist over relativeren, en dingen van de zonnige kant bekijken. Met dit soort teksten kan Francesco zo de support-act voor zangers als Michael Franti of Xavier Rudd verzorgen!
Francesco sluit de EP af met het titelnummer ‘The Lost Boy’. In dit nummer wordt Francesco bijgestaan door Jannemien Cnossen; een violiste en zangeres die je kunt kennen van haar album ‘A Little Different’ waarop ze het werk van Herman van Veen vertolkt. Met Francesco vormt ze een prachtige combinatie van stemmen die mooi bij elkaar passen. “Now I know what a lost boy feels like when life changes the game” is de openingszin, en vat het album perfect samen.
Hoewel dit viertal nummers goed op elkaar aansluit, zijn ze zeker verschillend genoeg om niet te gaan vervelen. Daar waar sommige singer-songwriters soms saai en ééntonig kunnen worden, weet Francesco de aandacht bij de luisteraar vast te houden door voldoende te variëren qua zang en gitaarspel. Toegegeven: tekstueel zou het af en toe misschien iets luchtiger kunnen, maar wie behoefte heeft aan een EP vol met akoestische gitaar, gratis levenslessen en tekstuele wijsheden over volwassen worden, moet ‘The Lost Boy’ zeker beluisteren.
Wie Francesco live wil zien, moet op de Big Rivers-zaterdag naar de Finn’s Stage.
'The Lost Boy' is verkrijgbaar op zijn website https://www.francescodaniel.com/