Music Lab: Punk, door de ogen van een punk leek Music Lab: Punk, door de ogen van een punk leek

Goed om me eerst eens voor te stellen. Ik ben Mathijs en ik luister naar alles wat je op Lowlands, Rock Werchter en Best Kept Secret hebt staan. Een ‘basic bitch’ noemen ze dat wel eens. Ik ga goed op comfortabel ‘kattengejank’ zoals Bear’s Den, Band of Horses en Manchester Orchestra. Af en toe durf ik een uitstapje te maken naar iets harder werk, dan moet je denken aan Arctic Monkeys, Muse en Cage the Elephant. Als ik met de aux kabel in m’n hand Massive Attack op zet, denk ik dat ik obscuur bezig ben. Punk is voor mij Ramones, Nirvana, Paramore, Left Alive en Avril Lavigne. Avril Lavigne ja.

Dieuwert heeft wel eens tegen mij verteld dat hij punk kut begint te vinden wanneer het te goed wordt. Ik weet nog steeds niet zeker of dit een grapje is, maar ik probeer het me voor te stellen. Ik denk dat het vooral authentiek moet zijn en gefocust op emotie. Niet te veel ingewikkeld gedoe en misschien vooral niet te mainstream. In dat geval kan al mijn voorkennis de prullenbak in.

Wij missen de eerste band WET BOYS, mogelijk omdat we erg last hadden van koudwatervrees. We dronken ons thuis nog wat moed in, voor we dan toch de stappen naar Cultuurlab durfden te maken. Bij binnenkomst valt het me gelijk op dat ik de dresscode weer totaal niet begrepen heb. Ik draag een rode trui en een rood met groene pantalon; een wandelende kerstboom. Hier is het zwart, zwart en zwart op zwart met vooral kleurrijke uitspattingen in het haar. 

Bij het begin van Stumblin’ Home zijn we dan toch vooraan in de zaal te vinden. Ik heb niet gelijk door dat we naar de band van Anna en Dieuwert aan het kijken zijn. Dieuwert heeft z’n haar in het vet. Anna draagt een panty, zwarte oogschaduw en ze kijkt heel boos. Onherkenbaar. Het bevestigd mijn idee dat al deze mensen op kantoor er heel anders uit moeten zien. Ik kan me niet voorstellen dat die man in het publiek met de dubbele hanenkam zo auto’s staat te verkopen. Misschien ook wel trouwens.

Dan hoor ik een riff die me bekend voor komt. Het is Song 2 van Blur om daarna twee keer zo snel gespeeld te worden, maar ik hoor iets herkenbaars dus ik ga los. Dan een nummer over de belastingsdienst. Die is ‘’tering tyfus kut’’, wie kan zich daar nou niet in herkennen. Dus ik ga los. En zo wordt het geluid voor mijn oren steeds aangenamer en ben ik helemaal voorbereid voor Disturbance.

Eerst gaat iedereen even naar buiten voor het peuk en praat moment. Daar kom ik Jan-Willem van Ginkosynthese tegen. Die had ik hier niet gelijk verwacht, maar hij vertelt me dat zijn electro muziek op synthesizers eigenlijk meer bij het punk publiek past dan techno. Als ik zijn muziek leuk vind, is het dan ook mogelijk om punk leuk te gaan vinden? 

Dan komt de zanger van Disturbance heel lief en beleefd vragen of we allemaal wel naar binnen komen, want zijn band gaat straks optreden.

Disturbance heeft afgelopen zomer nog door Europa getourd en stond onlangs nog op Baroeg Open Air. In 2005 bracht de band zelfs hun punk naar China. Niet mis. Ik moet eerlijk toegeven dat ik op momenten ook stond te headbangen. Note to self: laat je haar groeien. Bij ‘God Pulled the Chain’ wordt de moshpit nog maar eens ingezet. Zanger Rob gooit ook nog een kan water over zichzelf en daarbij kon het contrast met die beleefde vraag niet groter zijn. En na flink schreeuwen, scheurende gitaren en meerdere moshpits, gaat deze Music Lab met een geweldig kabaal richting het einde.

Moraal van het verhaal. Ook als je niet van punk houdt, gooi al je vooroordelen en verwachtingen maar weg en ga gewoon los. En ik? Ik ga volgende keer gewoon weer, dan toch echt in het zwart.