Meestal blijf ik bij het schrijven van columns uit mijn eigen straatje, omdat ik het belangrijk vindt om een verkooppraatje te vermijden. Dat gezegd hebbende… Op 8 mei kwam de nieuwe plaat van The Bullfight uit (Shame, Guilt, Deception – Individuals chapter I). Bij deze plaat ben ik betrokken geweest als songwriter en muzikant, maar ik heb de plaat tevens opgenomen, gemixt, geproduceerd en uitgebracht via mijn eigen label Brandy Alexander Recordings (oa The Apartments). Een uitstekend voorbeeld van de do-it-yourself mentaliteit die nu hoogtij viert in de indie-muziekbranche.

Zelf een plaat opnemen (en uitbrengen) heeft een hoop voordelen, maar zeker ook een paar nadelen. Laat ik de laatste categorie eerst maar benoemen. In het bezit van een mobiele harddiscrecorder neem je veel langer de tijd voor het inspelen, er is immers geen tijdsdruk van een (dure) studio. Als je dan teveel tijd neemt, loop je de kans dat oudere opnames niet meer passen bij jongere liedjes en voor je het weet ben je aan het schrappen en ben je drie jaar verder voordat je plaat uit is. Overigens werkt het met opnemen vaak net als met het schrijven van liedjes:  hoe sneller  en soepeler het proces aan het begin gaat, des te beter de opname (of het liedje). Hoe meer je moet sleutelen aan iets, hoe slechter de basis dan ook is. Soms kun je beter helemaal opnieuw beginnen.

Een ander nadeel is dat het allemaal behoorlijk arbeidsintensief is. Veel nemen wij gefaseerd op, een dag drums, een dag bas, etc. Ook gebruiken we vaak best wat overdubs. Al die dagen plannen en opnemen vergt erg veel tijd. Tot slot is het op een gegeven moment lastig om gefocust te blijven. Als je zelf de muziek voor een groot deel schrijft, demo’s opneemt, alle partijen van de bandleden opneemt en dan zelf gaat mixen, ga je zo op details letten dat het letterlijk en figuurlijk vermoeiend kan worden.

Toch wegen de nadelen niet op tegen de voordelen. Om bij het laatste punt te blijven. Ik weet dat veel bands het mixen aan iemand anders overlaten, maar ik heb zelf een zeer duidelijk beeld van hoe ik wil dat het klinkt. Mixen moet je ook zeker niet met de hele band (of zelfs de halve band) willen doen. Liever de visie van 1 persoon 100% volgen dan een middle of the road aanpak.

De grote luxe van zelf opnemen is dat je veel meer experimenteert. Daarnaast vind ik studio’s vaak erg inspiratieloos. Mooi dat mensen altijd foto’s plaatsen van studio’s en masteringstudio’s alsof daar alle magie plaats gaat vinden, maar mensen vergeten dat je magie niet in een studio kan vinden, maar dat je die zelf mee moet nemen. Als je je nieuwe plaat in Abbey Road op gaat nemen, levert dat niet automatisch een meesterwerk op. Tot slot is het erg prettig dat je opnames kunt laten bezinken. Klinkt het na een paar maanden nog steeds goed, dan weet je dat het vaak wel goed zit. Anders kun je altijd nog iets aanpassen. Masteren laat ik altijd over aan vakmensen met goede apparatuur.

En dan is de plaat af. Ik heb sinds 2015 een eigen platenlabel (Brandy Alexander Recordings). Daarvoor brachten we onze muziek uit via Tocado Records, LVR Records en een splitsingle met Excelsior Recordings. Om e.e.a. meer in eigen hand te houden ben ik een eigen label gestart, ook met het idee om andere bands te releasen (o.a. dus de geweldige Australische band The Apartments en de Amerikaan Curtis Eller). Daar gaat veel tijd in zitten (denk aan het regelen van distributie, het opstellen van contracten, promowerk, etc.) maar het is de tijdsinvestering helemaal waard. Het grote voordeel van een label vind ik nog steeds dat je daarmee naar buiten sterker staat dan een release in eigen beheer. Zeker nu de catalogus van mijn label zich aan het uitbreiden is, wordt je als label toch (hopelijk) gezien als een plek waar fraaie nieuwe muziek vandaan komt.

De plaat is nu af, uit en ligt in de winkel. De (gelukkig goede) recensies komen binnen en het begint alweer te kriebelen voor een volgende release. Als label ben ik alweer bezig met een paar leuke uitgaven en met The Bullfight ben ik alweer druk aan het schrijven en opnemen voor de volgende plaat (uit lente volgend jaar). Een beetje verslavend is het allemaal wel.  

“Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter I” is nu uit via Brandy Alexander Recordings / Sonic Rendezvous en verkrijgbaar op (dubbel)cd via de lokale platenzaak en digitale kanalen als iTunes.