Red Herring Band deelt liefde voor folk en bluegrass Red Herring Band deelt liefde voor folk en bluegrass

“Met Paul erbij voelt het compleet”, zegt Joram Peeters die samen met Arthur Deighton aan de basis stond van ‘de Haringen’. Met Paul bedoelt hij Paul van Vlodrop, snarenwonder op banjo en mandoline. Eén naam is dan nog niet genoemd. Die van de vrouw achter de contrabas; Loes van Schaijk. Alle vier zingen ze solo hun nummers, maar het is vooral de samenzang die vermaakt en betovert. Deze avond onder meer prachtig te horen in The Band-cover ‘The Weight’.

Maar dat is na de pauze. Voor de pauze wordt integraal de nieuwe plaat gespeeld. Die bevat twaalf, deels zelf geschreven en deels bewerkte covers en traditionals. In die eerste categorie valt bijvoorbeeld ‘A Loved Man’s Lonely Blues’, een door Peeters geschreven en gezongen nummer over het ongeluk dat hij te gelukkig is voor de blues. Of ‘Rather Die Alone’, over het perfecte meisje dat (helaas, helaas) niets met Lester Flatt en Chuck Berry blijkt te hebben. Dan houdt het gewoon op. Een nummer met een komische ontknoping, waarin hij Beyoncé tegen het strakke lijf loopt.

In de tweede categorie valt bijvoorbeeld ‘Garden Valley’ van Dougie MacLean, tranentrekkend mooi gezongen door Van Schaijk. Even later waan je je in een Ierse pub, waar aan het eind van de zondagmiddag uitbundige samenzang klinkt, de mandolines een snarenduel met elkaar aangaan en de viool vrolijk zingt. Bij Walhalla geen Guinness, maar wel Leffe, wat de pret geenszins mag drukken. En zo schakelen we deze avond meermaals van weemoed naar vreugde, van mijmeren naar zittend swingen. 

Red Herring staat stevig verankerd in de rootstraditie. Dat klinkt overal door op dit nieuwe album, maar ook in deel twee van het optreden in Katendrecht (vroeger een hoerenbuurt, vervolgens een no-go area en nu hipper dan hip). Traditionals worden afgestoft en voorzien van een ‘haringsausje’, er komt een supersnel bluessgrasblokje voorbij, een murder ballad en zelfs Hank Williams huilt nog even boven zijn bier. En ook al wat nieuwe nummers van de Haringen zelf. Er ligt genoeg klaar om één of misschien zelfs twee albums mee te vullen, vertelt Deighton. Aan het eind van de avond is het dan ook, in de woorden van bluegrassgrootheid Tim O’Brien, ‘I Hate To Say Goodbye, So I'll Just Say So Long’. Daarna pakt ze band zijn instrumentarium op om een paar deuren verder nog even door te spelen in Café De Ouwe Hoer.