Donker, rauw en boos wordt het, blijkt al in de eerste minuten. De snaren en stembanden worden niet gespaard. Het rammelt, schuurt en sputtert op het album, dat werd opgenomen in de Rotterdamse Duct Tape Studios. “De plaat gaat veelal over zaken die samenlevingen op hun grondvesten doen schudden”, zegt bassist Dario van der Sloot. “Muziek lijkt tegenwoordig steeds vaker alleen aan te sturen op de simpele ‘happy’ emoties, als een soort snelle snack”, vindt zanger Brian Groenhorst. “Wij dagen mensen uit dieper te gaan.”
Bij dat soort thema’s moet je grommend gas geven. En dat gebeurt met veel gruizige gitaarriffs en een stevig doorpompende hartslag. Je hoeft verder niet op zoek te gaan naar leuke melodietjes. De boodschap wordt zonder poespas op volle kracht in de microfoon geschreeuwd. Luister om te beginnen bijvoorbeeld eens naar ‘The Walking Dead’. Het is ook om woest van te worden, al die lui die als zombies door het leven gaan. Of naar ‘The Darkest Matter’, waarin negen minuten lang de nodige frustratie wordt gekanaliseerd in een woest rockend epos.